کمال گراییِ مطلق؛ چرا "گذر زمان" باب میل سرمربیان چلسی نیست؟

به گزارش میدان، چلسی که فصل گذشته موفق شد با اخراج فرانک لمپارد و جانشین کردن توماس توخل، کاپ قهرمانی لیگ قهرمانان فوتبال اروپا را بالای سر ببرد، با آغاز مسابقات لیگ برتر انگلیس، نتایج درخشانی کسب کرد و موفق شد تا پایان هفته دوازدهم، بالاتر از لیورپول و منچستر سیتی به صدر جدول تکیه بزند.

اما تساوی مقابل منچستر یونایتدِ بحران زده، مسیر رو به رشد شاگردان توخل را تغییر داد. بدون شک کسب نتیجه تساوی برای تیمی که با اختلاف 4 امتیازی نسبت به رقبا در صدر جدول ایستاده، معضل خاصی به حساب نمی‌آید اما اوضاع در باشگاه چلسی متفاوت است. آنها از کمال گراییِ مفرط رنج می‌برند!

حالا هفته هجدهم لیگ برتر برگزار می‌شود و فاصله چلسی نسبت به رقبا در صدر جدول به منفی 4 امتیاز کاهش یافته است. تفاوت چلسی با لیورپول و منچستر سیتی در چیست؟ بدون شک در شیوه مواجه شدنشان با کسب یک نتیجه غیر ایده‌آل و ادامه دادن به مسیر پیش رو، بدون توقف. چلسی اما اینگونه نیست و پس از چند نتیجه ضعیف، هواداران یا رسانه‌ها به واکنش نشان دادن‌های بیش از اندازه متهم می‌شون اما مدیریت چلسی در زمینه "صبور نبودن"، شهرت بیشتری در مقایسه با چهار رقیب اصلی خود دارد.

وقتی که فرانک لمپارد نتوانست به خوبی دوره گذار تیم را مدیریت کند، توخل جانشین او شد. مثل اخراج سرمربیان قبلی، بسیاری فکر می‌کردند چلسی در قبال لمپارد برخورد بی‌رحمانه‌ای داشته است اما در عرض چند ماه، این نظرات تغییر کرد؛ چراکه چلسی با رشد زیادی روبرو شد و لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد. سیاست چلسی، کارآمدی خودش را نشان داد. این روش چلسی است: "پیروز شوید و پیروز بمانید!".

یورگن کلوپ و پپ گواردیولا در صورت مواجه شدن با افت جزئی، همیشه از حمایت مدیریت اجرایی باشگاه‌هایشان برخوردار خواهند بود. در چلسی این طور نیست و سرمربی این تیم، بیش از هر سرمربی دیگری در لیگ برتر تحت فشار است. زمان، هرگز دوست سرمربی چلسی نیست. هرگز نمی‌توان تصور کرد یک سرمربی در استفموردبریج همانند سه سال ابتدایی یورگن کلوپ در لیورپول یا سال نخستِ نسبتاً ضعیفِ پپ گواردیولا در منچسترسیتی کار کند.

توخل ابزار زیادی در دست دارد و برای مثال، باید گفت عمق ترکیب تیم او نسبت به لیورپول خیلی بیش‌تر است. وقتی منچسترسیتی در استمفوردبریج توانست چلسی را شکست دهد، متوجه شدیم چلسی چه وضعیتی دارد. تفاوت‌های زیادی میان دو تیم نیست اما سیتیزن‌ها هماهنگ‌تر هستند. با این حال، چلسی در روز خوبش همچنان می‌تواند منچسترسیتی را شکست دهد، چنانکه در فینال لیگ قهرمانان اروپا موفق به انجام این کار شد. در طول 38 بازی فصل، منچسترسیتی تیمی است که بقیه باید در تعقیبش باشند. سیتی و لیورپول، روند پیروزی‌های پی در پی دارند و حتی زمانی که در بهترین فرم هم نیستند، پیروزی همچنان متعلق به آنهاست.

چلسی فعلاً در سطح منچسترسیتی و لیورپول نیست. چلسی وقتی کنترل بازی را در دست دارد، نمی‌تواند کار را تمام کند. با توجه به نزدیک بودن فاصله‌ها کورس قهرمانی، چلسی دیگر جای خاصی برای اشتباه کردن نخواهد داشت و آن‌ها باید طی هفته‌های آینده بتوانند بهتر و بهتر شوند؛ چراکه اگر فاصله چهار امتیازی به شش یا هشت برسد، جبران آن بسیار دشوار خواهد شد. بعید است لیورپول و سیتی اشتباهات زیادی انجام دهند تا چلسی به مسیر صحیح برگردد. معیار تازه این سال‌های لیگ برتر نشان می‌دهد هر تیمی که نتواند خودش را به 90 امتیاز برساند، جایی در کورس قهرمانی ندارد.

وضعیت کنونی لیگ برتر انگلیس شبیه سال‌های 2005 تا 2009 است؛ زمانی که تیم فاتح لیگ قهرمانان اروپا نمی‌توانست فاتح لیگ برتر انگلیس هم لقب بگیرد. در آن زمان، لیورپول قهرمان اروپا شد اما منچستریونایتد و چلسی خیلی قدرتمند بودند.

در طول دهه‌ها، نبردهای زیادی برای قهرمانی وجود داشته است که "آرسنال و منچستریونایتد"، "منچستریونایتد و منچسترسیتی" و "لیورپول و منچسترسیتی"، به یادماندنی‌ترین آن‌ها بوده‌اند. ماه بعد مشخص می‌شود که آیا یک کورس قهرمانی نادر میان سه تیم را شاهد خواهیم بود یا نه. اما تفاوت میان سه باشگاه‌ این است: فارغ از هر نتیجه ای، کلوپ و گواردیولا سال بعد، بازهم به مبارزه ادامه می‌دهند اما برای توخل چنین تضمینی وجود ندارد. مدیرانِ چلسی، به اندازه مدیران سیتی و لیورپول صبور نیستند!