گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، کمتر از یک سال دیگر به آغاز جام جهانی 2022 باقی مانده و قرار است از تاریخ 30 آبان، در بازه زمانی 28 روزه، قطر میزبان معتبرترین رقابت فوتبال در جهان باشد؛ میزبانی از جام جهانی فوتبال، برای اولین بار در حاشیه خلیج فارس به میزبانی قطر. انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی، آنقدر برای دنیای فوتبال جذاب بوده که تقویم فوتبالی را دستخوش تغییر کند و پس از 90 سال، در فصل پاییز شاهد رقابت کشورها برای رسیدن به جام طلایی باشیم.
حتما این شایعه را شنیده‌اید؛ قطر میزبانی جام جهانی را خریده و در این هیچ شکی نیست. شاید میشل پلاتینی و سپ بلاتر، مردانی نبودند که حاضر شوند بهترین فوتبالیست‌های جهان در آن گرمای طاقت فرسا، توپ بزنند اما زد و بندهای پشت پرده، به اندازه‌ای بوده که هم اطمینان برگزاری یک تورنمنت بدون نقص و فوق العاده را به آنها بدهد و هم به اندازه کافی، احتمالا و بر اساس شایعات جیب‌هایشان را پر از پول کند. قطر در پروسه رسیدن به میزبانی، تنها کشوری نبود که می‌توانست میزبانی را کسب کند. چندین سال است که میزبان معتبر ترین رقابت‌های فوتبالی، با دریافت پول و رشوه انتخاب می‌شود و نه روسیه 2018 از این ماجرا مستثنی بوده و نه آفریقای جنوبی 2010. در این میان می‌توان با جدیت گفت قطر حاضر بوده بیشترین هزینه را برای کسب میزبانی بدهد. مطمئن باشید اگر میزبانی به قطر نمی‌رسید، سایر کشورها نیز با پول این میزبانی را می‌خریدند.
از همان ابتدای کار وقتی کشور میزبان مشخص شد، هر از چند گاهی شاهد مصاحبه برخی از دست اندر کاران ایرانی مرتبط با ورزش بودیم که از پیشنهاد میزبانی مشترک با قطر و اسکان برخی تیم‌ها در یکی از جزایر متعلق به ایران در خلیج فارس حکایت داشت!
قطر با آن همه امکانات که در عرب کاپ 2021 گوشه‌ای از قابلیت‌هایش را به رخ فوتبال دوستان در سرتاسر جهان کشید، چگونه حاضر به این کار می‌شد؟ استادیوم‌هایی که سنت را آغشته به مدرنیته کرده و در سبک ساخت و ساز و معماری، بی‌نظیر شمرده می‌شوند با امکانات فوتبال ایران همخوانی دارد؟ پس بدون شک این موضوع، به هیچ عنوان در مقوله یک انسان منطقی نمی‌گنجید.
آیا بهتر نبود مسئولان فوتبال ایران به جای چنین حرف‌های رویاپردازانه و از پایه غیر قابل قبول، فکری به حال پیشرفت فوتبال ما می‌کردند تا اینکه پیشرفت روز افزون کشورهای همسایه را در روزگاری ببینیم که ورزش کشورمان هر روز بیشتر از دیروز به سیاه‌چاله انحطاط و آماتوریسم سقوط می‌کند؟
برگزاری جام جهانی 2022، هیچ فرصتی برای ایران در خارج از مستطیل سبز ندارد. همه‌اش تهدید است و بس! تهدید بزرگی که ممکن است تمدن ایران، تاریخ این مرز و بوم و نمادهای ناسیونالیستی‌اش را هدف قرار دهد. فقط تصور کنید هواپیمایی قطر، ناوگان حمل و نقل این کشور و همچنین مسئولان برگزاری مسابقات، آب‌های نیلگون آن قسمت از کره خاکی را تحت عنوان "نام مجعول" به گردشگران تفهیم کنند. گردشگرانی که بدون شک علاوه بر تماشای دیدارهای فوتبال، از جاذبه‌های ساخته شده در سواحل این کشور نیز بازدید می‌کنند. حقیقتِ دردناکی است. بدون شک، قصد قطر از برگزاری جام جهانی، فقط دویدن‌های 22 بازیکن فوتبال در استادیوم‌های تازه سازش نبوده است.
امیدواریم با رویه فعلی، هرگز شاهد آن روز نباشیم که "خلیج همیشه فارس"، جز نامی حک شده بر روی نقشه‌های قدیمی نباشد. تعارف که نداریم؛ "با حلوا حلوا گفتن، هیچ دهانی تا به حال شیرین نشده است."
برگزاری جام جهانی در کشور قطر، یکی از تهدیدها برای کشور ما به حساب می‌آید. مگر آنکه اراده‌ای مبنی بر یادگیری از کشورهای همسایه در دستور کار مدیران بلند پایه قرار گیرد.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
