از کتف خراب و افت ستاره تا استعفای اجباری؛ ماجرایی که دبیر یادش رفت

به گزارش میدان، علیرضا دبیر در مجمع روز ۱۷ اسفند کمیته ملی المپیک گوی و میدان را در دست داشت، اعتراضات زیادی مطرح کرد و خواست که شأن کشتی در همه امور حفظ شود.
او در پایان مجمع و در هنگام ترک سالن درحالیکه اعتراضاتش تمامی نداشت، با اشاره به فاصله کم دو رویداد جهانی صربستان و بازی‌های آسیایی هانگژو در سال ۲۰۲۲، گفت: «فاصله بین بازی‌های آسیایی و مسابقات جهانی، کمتر از ۱۰ روز است. سال ۲۰۰۲ مسابقات جهانی در تهران برگزار شد و بعد ما را با زور به بازی‌های آسیایی بوسان بردند که کتفم خراب شد. از این بلا‌ها زیاد سرم آمده و من در ۲۵ سالگی پیشکسوت شدم. فرق من با سایر روسای فدراسیون‌ها این است که من وسط میدان بوده‌ام. با سرمربیان و کشتی‌گیران صحبت کردم و ۹۹ درصد آن‌ها می‌خواهند به مسابقات جهانی بروند، نه بازی‌های آسیایی.»
رئیس فدراسیون کشتی سپس تاکید کرد که کشتی با تیم سومش راهی بازی‌های آسیایی خواهد شد.
دبیر به کتف خراب خود و به اجباری که درخصوص اعزام تیم اول ایران به بازی‌های آسیایی بوسان وجود داشت، اشاره کرد، اما یادش رفت به استعفای اجباری امیررضا خادم اشاره کند.
سازمان ورزش وقت، در آن مقطع کشتی را مجبور کرد که با تیم اول روانه بوسان شود. تیمی خسته که چند روز قبل در تهران قهرمان جهان شده بود و از آن تیم کسی دوست نداشت در این فاصله کم و غیرمعقول به بازی‌های آسیایی برود، ولواینکه جوایز این رقابت‌ها همیشه بیشتر از مسابقات جهانی است.
تیم در بوسان نتوانست نتیجه مطلوبی بگیرد. افت مهدی حاجی‌زاده که در جهانی تهران ستاره تیم ملی کشتی آزاد بود و با قهرمانی‌اش زمینه قهرمانی تیم ملی را در خانه فراهم کرد هم از همین بازی‌های آسیایی آغاز شد. علیرضا دبیر آسیب دید و درنهایت برگه استعفا روی میز امیررضا خادم که در دوره کوتاه ریاستش به واقع یکی از بهترین روسای تاریخ فدراسیون کشتی ایران بود، قرار گرفت و این مدیر جوان مجبور به استعفا شد، چراکه نظر مقامات ورزشی ایران را درخصوص کسب نتیجه در بوسان جلب نکرده بود.