عواقب ورود کمک داور ویدیویی به ایران؛ VAR در سرزمین عجایب!

به گزارش میدان، اگر بخواهیم از اشتباهات داوری فصل جاری لیگ برتر فوتبال ایران، یادداشتی بنویسیم، مثنوی هفتاد من می‌شود. تا به اینجای فصل، دیداری وجود نداشته که هر دو طرف میدان، از عملکرد داوری رضایت تمام و کمال را داشته باشند. جام حذفی، لیگ برتر، لیگ دسته اول، بازی‌های دوستانه و لیگ محلات هم ندارد. گویی چندین سال است بند ناف برخی جماعت را با اعتراض می‌برند. آبی، قرمز، زرد، سبز و بنفش هم ندارد. همه از "توهم توطئه" رنج می‌بریم که البته این بیماری نیز در مستطیل سبز خلاصه نمی‌شود.

راهِ حل تمامی مشکلات داوری در ایران نیز ظاهراً با کمک داور ویدیویی قابل حل است. نه اینکه VAR نداشته باشیم؛ نه، از نوع مرغوبش را هم برایمان سفارش داده‌اند. جماعتی با گوشی موبایل به سمت داور می‌دوند و جماعتی دیگر پیشنهاد قرار دادن تلویزیون در کنار زمین و پخش زنده دیدار برای داور را می‌دهند. بازیکن تیم تازه لیگ برتری شده با دست گل می‌زند، داور می‌پذیرد، پس از بازی بازیکن از "دست خدا صحبت کرده" و مربی در جواب می‌گوید: "نه، بازیکن اشتباه می‌کند! ما به احترامِ مرحوم باید مشکی بپوشیم!" در این میان، فقط پخش فیلم‌های کوتاه 15 دقیقه‌ای بین دو نیمه را کم داریم. به هرحال بازیکنان، داوران و مربیان نیز انسانند و لابد حوصله‌شان در آن 15 دقیقه سر می‌رود.

اما آیا تاکنون این سوال را از خودمان پرسیده‌ایم که ورود کمک داور ویدیویی به ایران، چه تبعاتی دارد؟ از وجود زیر ساخت‌ها ،امکانات و موارد مشابه صرف نظر می‌کنیم. با این پیش زمینه که تمامی امکانات را در اختیار داریم و از همین فردا با استفاده از "ارز نیمایی" قرار است تکنولوژی VAR را در زمین فوتبال به کار گیریم، یک دیدار فرضی را تماشا خواهیم کرد.

میکروفون‌های کنار زمین روشن بوده و صدای گوشخراش برخی مربیان، مدام در سر تماشاگر تلویزیونی می‌پیچد. چه دستورات ناب تاکتیکی نیز به یکدیگر می‌دهند! ناگهان سوت داور به صدا درآمده و در فاصله پنجاه متری تا خط دروازه اعلام اوت می‌کند. صدای مربیان بالاتر می‌رود که: "چهار سانتی متر آن‌طرف تر بود آقای داور! چه‌کار می‌کنی؟ به سراغ وی‌ای‌آر برو..." سپس جر و بحث بین نیمکت‌های شلوغ دو تیم بالا می‌گیرد و موضوع اصلی برنامه‌های تحلیلی به سمت "دلیل تفاوت چند اینچ اندازه در تلویزیون کنار زمین آزادی با زمین شهرستان‌ها چیست؟" سوق پیدا می‌کند. تا اعداد و ریاضیات نیز مجال بدهد، کارشناس در این زمینه داریم که از قضی نظراتشان نیز در یک مورد مشابه نیست! حالا بیا و ثابت کن که به جز در موارد "پنالتی، اخراج، صحت گل و آفساید"، برای هیچ چیز دیگری به وی‌ای‌آر مراجعه نمی‌کنند.

آنچه که تا به اینجای کار از باغِ پر سر و سامان فوتبال ایران نصیبمان شده، میوه اعتراض بوده و اعتراض بوده و اعتراض. لابد با وی‌ای‌آر، علاوه بر آنکه چالش‌ها بالاتر می‌رود، باید منتظر باشیم مدت زمان هر بازیِ خواب آور در فوتبال ایران، از 90 به 300 دقیقه و شاید هم بیشتر، افزایش پیدا کند. به هر حال، چک کردن صحنه‌ها با کمک داور ویدیویی، آن هم در فوتبالی که داور اولِ میدان حرفِ کمک داور کنار زمینش را با قسم و آیه قبول نمی‌کند، پروسه سختی است و خواب هم گزینه نامطلوبی به نظر نمی‌رسد. به نظر شما، ورود کمک داور ویدیویی عاقبت فوتبال ایران را به خیر خواهد کرد؟!