- صفحه اصلی
- فوتبال ایران
- کشتی و وزنهبرداری
- توپ و تور
- رزمی
- ورزش زنان
- سایر ورزشها
- ورزش جهان
- چند رسانه ای
به گزارش میدان، تکواندو بانوان ایران در المپیک 2024 پاریس موفق ظاهر شد و با افتخار آفرینی مبینا نعمتزاده و ناهید کیانی زیر نظر مربیان تیم ملی، یعنی مینو مداح و مهروز ساعی، اولین مدالهای تکواندو بانوان را کسب کردند؛ یک مدال نقره و برنز که نه تنها برای ورزش بانوان بلکه برای تمام کشورمان، حکم طلا را داشت.
متاسفانه بانوان تکواندو کار کشورمان، روزهای خوبشان را در پاریس جا گذاشتند و به ایران بازگشتند؛ وضعیت فعلی این رشته برای بانوان بسیار مبهم و بلاتکلیف پیش میرود و فدراسیون نیز در عوض شفافسازی، پاسخ درستی برای عموم ندارد.
پس از استعفای مینو مداح، مهروز ساعی به صورت موقت و بدون حکم رسمی بالاسر تیم قرار گرفت اما نکته اصلی اینجاست که با گدشت زمان بسیار، همچنان هیچ حکم رسمی مبنی بر انتصاب خواهر رئیس فدراسیون، به عنوان سرمربی تیم ملی بانوان صادر نشده است. این موضوع نه تنها باعث سردرگمی و نگرانی ورزشکاران شده بلکه رسانهها و مخاطبین نیز در بلاتکلیفی کامل هستند و کسی پاسخگوی این وضعیت نیست.
سوال مهم این است که اگر مهروز ساعی واقعاً هدایت تیم ملی بانوان را بر عهده دارد، چرا هیچ حکم رسمی صادر نمیشود و چرا فدراسیون و مسئولان مربوطه برابر سوالات و درخواستهای رسانهها پاسخگو نیستند؟
برخی منتقدین ادعا دارند که هادی ساعی با سو استفاده از مسند ریاست فدراسیون، حمایت خاصی از مهروز ساعی انجام میدهد و او را در سمت سرمربیگیری تیم ملی نگاه داشته است. به نظر میرسد همین مسئله جای لیاقت را پر کرده وحتی نیازی به پاسخگویی دیده نمیشود.
البته شاید همین رابطه خانوادگی، دردسرهایی برای رئیس فدراسیون داشته که در جهت فرار از برخی اتهامات و حمله منتقدان، هنوز حکمی رسمی برای سرمربی تیم ملی صادر نکرده است.
مسئله دیگری که این روزها بسیار پررنگ شده این است که بر اساس اصول حرفهای و عرف رسانهای، فدراسیونها باید ارتباطی شفاف و مستمر با همه رسانهها برقرار کنند و پاسخگوی نقد و تمجیدها باشند.
شنیدهها حاکی از آن است که هادی ساعی، رئیس فدراسیون تکواندو، سیاستی تبعیضآمیز در این زمینه پیش گرفته و تنها با برخی رسانهها ارتباط و همکاری مستمر دارد که حمایت خاصی از وی میکنند؛ در حالی که رسانههای دیگر یا نادیده گرفته میشوند یا ارتباطشان بسیار محدود شده است.
این رویکرد، نه تنها بیاحترامی به رسانهها و وظایف فدراسیون محسوب میشود بلکه گمانها را به سمت مسائل خارج عرف میبرد که رئیس فدراسیون برای نیتهای خودش، تنها با برخی خبرنگاران محدود، ارتباط حاصل کرده است.
در نهایت، تکواندو بانوان ایران برای موفقیت در مسابقات پیشرو نیازمند شفافیت، ثبات مدیریتی و ایجاد فضای تعامل مثبت با رسانهها است؛ با این حال عدم شفافیت در فدراسیون تکواندو منجر به آن شده که اذهان عمومی، اطلاعات کافی از مسائل داخلی نداشته باشند و پشت درهای بسته، هر اتفاقی شکل بگیرد.