- صفحه اصلی
- فوتبال ایران
- کشتی و وزنهبرداری
- توپ و تور
- رزمی
- ورزش زنان
- سایر ورزشها
- ورزش جهان
- چند رسانه ای
به گزارش میدان، تکواندو ایران، با وجود افتخارات ارزشمند در عرصههای جهانی و المپیکی، چندی است که بیش از آنکه با مدالها و پیروزیهایش خبرساز باشد، با حاشیهها و بحرانهای بخش بانوان شناخته میشود و در این مسیر، دچار حواشی بیش از حد شده است.
از استعفای مینو مداح و جانشینی پرحاشیه مهروز ساعی، خواهر رئیس فدراسیون گرفته تا درگیری عجیب پدر مبینا نعمتزاده با یدالله پیرهادی، پیشکسوت ۶۶ ساله تکواندو؛ همه اینها نشان میدهد که این رشته محبوب درگیر مشکلات و حواشی بزرگ شده است.
در حالی که هنوز از این اتفاقات و حواشیها نگذشته، لیگ تکواندو بانوان در همان هفته نخست با حاشیهای تازه آغاز شد؛ این بار ماجرایی که پای 2 خواهر جوان را وسط کشید: سوگند و سوگل شیری.
در گفتوگویی، سوگل شیری ریشه ماجرا را به انتخابیهای تیم ملی در تابستان گذشته نسبت میدهد؛ جایی که به گفته او بیعدالتی و حتی دخالت مستقیم مهروز ساعی در تصمیمگیری داوران، مانع فیکس شدنش در ترکیب تیم ملی شد. او مدعی است در جریان همان رقابت، «گوشش» توسط سرمربی تیم ملی کشیده شده است.
سوگند شیری نیز در روایت خود تأکید میکند که در مسابقه لیگ مقابل ساینا کریمی، پس از پیروزی فنیاش، با تهدید خانواده حریف و تصمیمات غیرشفاف کمیته قضایی روبهرو شد. در نهایت، این تنشها به جایی رسید که خشم و عصبانیت 2 خواهر در سالن مسابقات فوران کرد؛ تابلوهای تبلیغاتی شیاپچانگ سرنگون شدند و مسابقات برای دقایقی متوقف ماند.
ویدیوئی که به سرعت در رسانهها چرخید و این سوال پیش میآید که چرا تکواندو ایران نمیتواند از مدار حاشیهها خارج شود؟
با وجود بازتاب این اتفاق، فدراسیون تکواندو طبق روال گذشته سکوت کرده و هیچ توضیح رسمی ارائه نداده است. این همان سیاستی است که در ماجراهای پیشین نیز دیده شد؛ سکوتی که تنها بر شایعات و بیاعتمادیها دامن میزند.
طلعت مرادی، نایب رئیس بانوان تکواندو نیز در گفتوگو با خبرنگار میدان، درخصوص شفافسازی اتفاقات اظهار داشت: مسئولان از جمله فریبا محمدیان، معاون توسعه ورزش بانوان وزارت ورزش، تأکید کرده فعلاً هیچ گفتوگویی در این باره انجام نشود.
همچنین شنیده میشود محمدیان جلسهای در این خصوص برگزار کرده، اما خروجی روشنی فعلا از آن منتشر نشده است.
تکواندو ایران امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز به شفافیت دارد. در شرایطی که اختلافات داخلی و برخوردهای فیزیکی سایه سنگینی بر این رشته انداخته؛ سکوت مسئولان فدراسیون بیش از همه، اعتماد عمومی را خدشهدار میکند.
تا زمانی که تصمیمها پشت درهای بسته گرفته شود، رسانهها تنها با پاسخ «اجازه صحبت نداریم» مواجه شوند و با گذشت چندروز بعد از بازتابها تنها با منتشر شدن توضیحاتی در صفحه فدراسیون مسئله را به نوعی کم اهمیت جلوه دهند، بحرانها ادامه خواهد داشت. حاشیهها نه تنها افتخارات گذشته را کمرنگ میکند، بلکه آینده این رشته محبوب و بینالمللی را نیز در معرض تهدید جدی قرار میدهد.