پیرهادی: اگر اثبات شد که اشتباه کردم، دست‌هایم را قطع کنید؛ برای ساعی متاسفم!

یدالله پیرهادی، چهره شناخته‌شده و پیشکسوت تکواندوی ایران، در گفت‌وگو با خبرنگار میدان، از اتفاقات اخیر چنین روایت کرد: در طول این سال‌ها برای نخستین‌بار بود که یکی از اساتید از من درخواست کرد تا کلاسش را اداره کنم. امری که در غیاب مربی، به‌ندرت پیش می‌آید. به مسئول سالن اطلاع دادم که کلاس هنوز تخلیه نشده است. پس از گذشت حدود ۲۰ تا ۲۵ دقیقه، کلاس خالی شد. 

وی ادامه داد: من اکنون ۶۶ ساله‌ام و نزدیک به نیم قرن در این مسیر قدم برداشتم. سال ۱۳۶۰ مدال طلای نیروهای مسلح را گرفتم، رزمنده‌ و ایثارگرم و خدا را شاکرم که کارنامه‌ام در تمام این سال‌ها روشن و بی‌لکه بوده است. اهل تکواندو مرا به‌خوبی می‌شناسند.

پیرهادی درباره لحظه ورودش به سالن گفت: وقتی وارد سالن شدم، مشاهده کردم یکی از دخترها با مسئول برگزاری کلاس‌ها با لحنی تند سخن می‌گوید. همان‌جا به او گفتم بفرمایید بیرون اما بعدها شایعه کردند که پیرهادی به او مشت زده و حتی مانتوی او را کشیده! در حالی‌که حقیقت کاملاً متفاوت است. حتی خودِ آن دختر نیز مدعی شد فیلم داریم. فیلمشان تنها ۱۵ ثانیه بود و در همان فیلم نیز مشخص است که می‌گوید: “من به شما توهین کردم؟” من هم با صدایی بلند و ناراحت پاسخ دادم: “شما دارید به او توهین می‌کنید، یعنی به همه‌ی ما.

وی افزود: در همان لحظه نیز خطاب به او گفتم: "تو جای دختر من هستی. تو ۱۸ سالته، دختر من ۳۷ سال. تو یک ورزشکار المپیکی هستی و رفتار تو باید در شأن این عنوان باشد." مرام پهلوانی چنین حکم می‌کند.

پیرهادی درباره ادامه ماجرا این‌گونه گفت: مدتی بعد برای رفع دلخوری در دفتر نایب‌رئیس تکواندو هیأت تهران جمع شدیم که حتی نایب رئیس یک سبد گل برای عذرخواهی آماده کرده بود. نعمت‌زاده مضطرب وارد شد و مردی قدبلند همراه او بود. من گمان کردم مهمان است؛ از جایم بلند شدم، سلام کردم و دست دراز کردم، اما او بی‌مقدمه سیلی محکمی به صورتم زد. چند لحظه‌ هوش از سرم پرید. الفاظی رد و بدل شد و من هم طبیعتاً واکنش نشان دادم. خوشبختانه در دفتر دبیر هیأت دوربین نصب بود. تمام صحنه‌ها ضبط شده است.

وی با اشاره به اظهارات اخیر هادی ساعی گفت: ساعی گفت من سابقه‌دارم! در حالی‌که در طول این سال‌ها حتی یک‌بار چنین مسأله‌ای در کارنامه‌ام ثبت نشده است. شاگردانم قصد داشتند اعتراض خود را به فدراسیون و وزارت ورزش اعلام کنند، اما من مانع شدم. گفتم این موضوع ارتباطی به شما ندارد؛ قانون باید مسیرش را طی کند.

وی با ناراحتی ادامه داد: من ادعایی ندارم اما از سال ۵۷ تا امروز بی‌وقفه در این رشته فعالیت داشتم. ۹ سال روی سکو بودم، به سه قاره سفر کردم و برای اعتلای تکواندوی ایران تلاش کردم. نمی‌توانم اجازه دهم که با چند خبر ساختگی، چهره‌ی این رشته و این کشور خدشه‌دار شود.

پیرهادی درباره حضور پلیس نیز گفت: نیروهای انتظامی آمدند، گزارش تنظیم کردند و فیلم‌های دوربین‌ها را نیز بررسی نمودند. من صراحتاً می‌گویم اگر ثابت شود خطایی از من سر زده، حاضرم تاوان آن را به سخت‌ترین شکل ممکن بدهم اما حقیقت را باید گفت. نه می‌توان آن را انکار کرد، نه برای همیشه پنهان می‌ماند.

وی  در ادامه بیان کرد: چند سال مدیر آن مجموعه بودم. برق، گاز، آب و دیگر مسائل را با دستان خودم فراهم کردم. بنیان‌گذار تکواندو در آن منطقه‌ هستم اما متأسفم که در این حادثه حتی یک تماس هم از سوی ساعی با من گرفته نشد. او را دوست خود می‌دانستم اما گویا حقیقت برای بعضی‌ها، تلخ و غیرقابل‌تحمل شده است.

پیرهادی در پایان گفت: اگر می‌گویند ۲ مربی دیگر در سالن حاضر بوده‌، چرا هیچ‌کدام را من ندیدم؟ من آن روز تنها بودم. هیچ‌کس نه با من صحبت کرد، نه تماسی داشت. گزارش پلیس موجود است، و ۱۲ نفر حاضرند شهادت دهند؛ ده مادر، دو پدر. 

وی ادامه داد: اگر روزی کسی اثبات کرد که من اشتباه کردم، دست‌هایم را قطع کنید، اما نه، مردم هنوز پشتیبان من هستند. از همه‌ی پیشکسوتان ممنونم. من تنها راه قانون را می‌روم. از ساعی گلایه‌ای ندارم، فقط برایش متأسفم. اگر شما هم خبر نادرست را باور کردید، اشکالی ندارد. اما ماه همیشه پشت ابر نمی‌ماند.

پیشکسوت باسابقه تکواندو گفت: برخی با روایت‌های تحریف‌شده می‌کوشند چهره‌ام را مخدوش کنند، اما نه حقیقت پنهان می‌ماند و نه حافظه‌ی شاهدان از یاد می‌برد. من تا پایان این مسیر قانونی خواهم رفت و اجازه نخواهم داد حیثیت ۴۶ ساله‌ام در تکواندو با اتهام‌های بی‌اساس لکه‌دار شود.