تعطیلی فدراسیون و تیم ملی در انتظار ورزش لاکچری‌ها؟

به گزارش میدان، چندی پیش بود که مصاحبه‌ای انتقادی از رئیس فدراسیون تنیس بر خروجی این فدراسیون قرار گرفت. او از واگذاری زمین‌های تنیس مجموعه ورزشی انقلاب طی مزایده به بخش خصوصی خبر داد و اعلام کرد: «به اعتقاد من با این اقدام، فاتحه تنیس به خصوص در بحث همگانی خوانده شد.»

داود عزیزی چند برابر شدن هزینه استفاده از تجهیزات تنیس در این مجموعه را پیش‌بینی کرد و گفت: «بدون شک بهره‌برداران این مجموعه به ناچار مجبور خواهند بود برای تامین اجاره‌های سرسام آور، نرخ اجاره زمین‌ها را چند برابر افزایش بدهند و با توجه به بالا بودن نرخ ارز و به طبع آن، گرانی تجهیزات و لوازم تنیس، شاهد کاهش شدید علاقه‌مندی به این رشته و نابودی آن در آینده خواهیم بود.»

او مدعی شد که این اقدام برخلاف اصل سوم قانون اساسی مبنی بر آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه بوده است و به شدت از شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی انتقاد کرد.

البته این انتقاد رئیس فدراسیون تنیس، با واکنش محمد محب خدایی معاون جذب سرمایه و مشارکت‌ها مواجه شد. او در این رابطه گفت: «فرد یا شرکتی که در مزایده برنده می‌شود، نمی‌تواند افزایش چندبرابری قیمت داشته باشد و قراردادی که امضا می‌کنند، بر اساس قیمت است. نکته دیگر اینکه اگر فدراسیون دنبال تمرینات تیم‌های خودش است، بگوید به چه‌زمان‌هایی نیاز دارد و در گذشته هم همین‌طور بوده است. چرا اصرار داریم که در هر کاری حتماً ما باشیم؟ مگر بحث ما این نیست که اقتصاد و توسعه اجتماعی و فرهنگی ما باید بین اجتماع و بخش خصوصی باشد؟ باید مردم بیایند و ما امروز دولت مردمی هستیم، این دولت مردمی معنایش چیست؟ یعنی مشارکت همه. چرا ما می‌خواهیم تفکر جزیره‌ای داشته باشیم و بگوییم من فقط درست می‌گویم؟»

دعوا بین فدراسیون تنیس و شرکت تجهیز بالا گرفته، اما نکته‌ای که وجود دارد، اساسا رشته تنیس، رشته پرهزینه‌است که قشر مرفه جامعه معمولا می‌توانند در آن فعالیت داشته باشند، چه در بعد ورزش همگانی و چه ورزش حرفه‌ای.

تنیس ایران هم از جایگاه ویژه‌ای در تنیس جهان برخوردار نیست و هر از چند گاهی، موفقیتی نسبی در این رشته خبرساز می‌شود. اگر همین حداقل امکاناتی که فدراسیون تنیس می‌تواند در اختیار ورزشکاران ملی‌اش قرار دهد نیز از آن‌ها دریغ شود، طبیعتا باید در فدراسیون را بست و دیگر رشته‌ای به نام تنیس جزو رشته‌ها و فدراسیون‌های ورزشی ایران نباشد.
البته فدراسیون تنیس اولین فدراسیونی نیست که با شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی سرشاخ می‌شود. در گذشته نیز شاهد تنش برخی فدراسیون‌ها در مورد فضا‌های ورزشی با این شرکت بودیم.

یکی از آنها، موضوع خانه کشتی شماره دو بود که سال‌ها در اختیار کشتی بود و بعدا دو سه فدراسیون خواستار آن شدند و فدراسیون جودو با ریاست آرش میراسماعیلی در سایت فدراسیونش رسما اعلام کرد که با نظر مثبت شرکت توسعه و تجهیز، این سالن در اختیار جودو قرار خواهد گرفت.

اتفاقی که هرگز رخ نداد و همان وقت نیز مشخص بود که علیرضا دبیر زیر بار چنین موضوعی نخواهد رفت. این مجموعه با تلاش فدراسیون کشتی بازسازی و مرمت شده بود و ورزش ملی ایران باتوجه به ظرفیت‌های بالایش، قطعا نیاز مبرمی به هر دو سالن خود در مجموعه آزادی دارد.