گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، در پایان المپیک ۲۰۲۰ توکیو که با دو مدال نقره و برنز حسن یزدانی و امیرحسین زارع برای تیم کشتی آزاد ایران به پایان رسید، فدراسیون کشتی و غلامرضا محمدی با هم قطع همکاری کردند.
باتوجه به اینکه مسابقات جهانی ۲۰۲۱ اسلو در پیش بود، محمدی بعد از اتمام کارش در تیم ملی، هیچ صحبتی در خصوص تیم المپیک و اتفاقاتی که رخ داده بود، نداشت تا اینکه در بهمن ماه در برنامه‌ای تلویزیونی از اختلافاتی که بین او و علیرضا دبیر در حین کار به وجود آمده پرده برداشت و اعلام کرد: «فدراسیون کمک کرد که اردو و مسابقه در همین وضعیت برگزار شود، ولی من آن آرامش و تمرکزی که یک سرمربی برای موفقیت باید داشته باشد را نداشتم. حالا نمی‌خواهم وارد جزئیات این موضوع شوم، چون این در شأن من و کشتی نیست و حرمت‌ها را حفظ می‌کنم. به هر حال آدم یک زمانی می‌آید و یک روزی هم می‌رود. هر چند رئیس فدراسیون، برخی اوقات این کار را انجام داد و دو بار در مورد سرمربی تیم ملی به صورت مستقیم صحبت کرد.»
او ضمن تاکید بر اینکه تیمش مشکل بدنی نداشته از دخالت رئیس فدراسیون در امور فنی تیم ملی صحبت کرد و گفت کشتی‌گیر در المپیک نمی‌دانسته به حرف سرمربی تیم ملی گوش کند و یا علیرضا دبیر.
در ادامه نیز علیرضا دبیر در سمینار اخیر روسای هیات‌ها، صراحتا به انتقاد از غلامرضا محمدی پرداخت و گفت از اینکه غلامرضا محمدی را تا المپیک در راس تیم ملی حفظ کرده و همچنین از انتخاب مجدد یک رئیس هیات، پشیمان است.
او در همین رابطه گفت: من در ۵-۶ مقطع خواستم محمدی را کنار بگذارم، اما به سفارش اطرافیانم این کار را نکرده و تا المپیک کار را با او ادامه دادم. خودم هم می‌دانستم که محمدی در المپیک نتیجه نمی‌گیرد و دانسته به مسلخ‌گاه رفتم.
وی همچنین تاکید کرد: حسن یزدانی و امیرحسین زارع هر دو باید طلا می‌گرفتند، پسر عسکری محمدیان (محمدحسین) هم باید روی سکو می‌رفت، رضا اطری هم می‌توانست برنز بگیرد، اما تیم ما فقط نقره و برنز حسن یزدانی و امیرحسین زارع را گرفت. می‌دانستم غلامرضا محمدی چه بلایی در المپیک سر تیم می‌آورد.
روابط دبیر و محمدی هرچند تا المپیک ۲۰۲۰ توکیو ادامه پیدا کرد، اما میانه آن‌ها در مقاطع مختلف به شدت تیره وتار شد و درنهایت نیز بعد از المپیک قطع همکاری اتفاق افتاد.
هدایت تیم ملی کشتی آزاد بعد از محمدی به پژمان درستکار سپرده شد.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
