گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، غلامرضا محمدی ۶ ماه بعد از المپیک تصمیم گرفت که در مورد اتفاقات پیش و پس از المپیک صحبت کند. او علاوه بر آنکه از دخالت رئیس فدراسیون در امور فنی گفت و آن را عامل شکاف بین کشتی‌گیر و کادرفنی عنوان کرد، به شکست غیرمنتظره محمدحسین محمدیان در المپیک اشاره کرد.
محمدیان که پیش از حضور در توکیو یکی از شانس‌های مسلم مدال المپیک محسوب می‌شد، در همان مبارزه اولش مغلوب اودیکادزه گرجستانی شد. اودیکادزه هم در دومین مبارزه‌اش باختی قابل پیش‌بینی مقابل رشید سعدالله‌اف داشت تا محمدیان بعد از شکست عجیب مقابل کشتی‌گیر گرجی مطمئن شود که به همین راحتی از دور رقابت‌ها حذف شده است.
پیش از اعزام تیم ملی به المپیک، محمدحسین محمدیان یکی از کشتی‌گیرانی محسوب می‌شد که خیلی‌ها معتقد بودند نگاه ویژه سرمربی را دارد و غلامرضا محمدی می‌خواهد هر طور که شده او را به المپیک ببرد. مجتبی گلیج خیلی زود از دور رقابت مدعیان به همین علت حذف شد و علی شعبانی هم که در انتخابی تیم ملی محمدیان را شکست داده بود، درنهایت با شکست نزدیک یک – یکی که در مسابقات لهستان مقابل محمدیان تجربه کرد، دوبنده تیم ملی را از دست داد تا پسر عسکری محمدیان نایب قهرمان پیشین کشتی جهان و المپیک راهی توکیو شود.
محمدی در مصاحبه اخیرش عنوان کرده شکست حسن یزدانی در ۱۶ ثانیه پایانی مبارزه با دیوید تیلور از نظر روحی خیلی محمدحسین محمدیان را به هم ریخته و هرگز مشکل بدنی تاثیری در مبارزه محمدیان و اودیکادزه نداشته است. او در عین حال نیز خطاب به پدر این کشتی‌گیر گفت: «من از اینکه برخی در مورد مسائل بدنسازی صحبت می‌کنند، تعجب می‌کنم. این مسئله آمادگی بدنی، جریانی بود که از قبل طراحی شد تا کادر فنی را زیر سؤال ببرند. آقای عسکری محمدیان! ما همان کادر فنی‌ای بودیم که همراه محمدحسین در ایتالیا حضور داشتیم و او ستاره مسابقه شد، در لهستان عالی کشتی گرفت و در گزینشی هم به سهمیه رسید. متأسفانه محمدحسین از نظر روحی نتوانست خودش را جمع کند و شکننده بود. کشتی حسن یزدانی مقابل تیلور تأثیر منفی زیادی روی کل تیم گذاشت. ما می‌توانستیم با یک طلا (یزدانی) و دو برنز (زارع و محمدیان) به کار خود در المپیک خاتمه بدهیم که این یک نتیجه عالی می‌شد.»
اما آبان ماه بود که محمدحسین محمدیان هم که بعد از شکست ناباورانه در المپیک سکوت کرده بود، به سکوت خود خاتمه داد و مصاحبه مفصلی در مورد المپیک داشت. او در این مصاحبه در عین حال که از غلامرضا محمدی بابت حمایتی که همیشه از او داشته، قدردانی کرد، در پاسخ به این سوال که آیا «بیش تمرینی» منجر به شکست او در المپیک شده؟، گفت: «من احساس می‌کنم بیش تمرینی بود، دیدید که بعد از المپیک مصاحبه‌ای نکردم که باختم را گردن کسی بیندازم یا توجیه کنم. به هرحال من کشتی را باختم، ولی همانطور که دیدید نه من، بدن بقیه بچه‌ها هم چندان شادابی نداشت. اتفاق خاصی هم نیفتاده بود. نمی‌دانم واقعا چه شد، برای من مثل یک کابوس بود. ۶ دقیقه مبارزه که تمام شد، دیدم دست حریفم را داور بالا برده، همه آرزو‌هایی که داشتم، همه آن فکرها، همه‌اش از بین رفت. دوست داشتم آنجا طلا بگیرم، فقط به طلا فکر می‌کردم. آرزو داشتم با رشید سعدالله اف کشتی بگیرم، به بردن او فکر می‌کردم. غلامرضا محمدی حامی من بود، گفتم که نمی‌خواهم باختم را گرفتم کسی بیندازم، اما بعد از آن استراحت مطلق، طی ۴-۵ ماه اردو بهتر شدم و به گزینشی رفتیم. سهمیه را که گرفتم انتخابی تیم ملی را در لهستان داشتیم و من احساس می‌کنم پیک آمادگی ما در این تورنمنت بود. در لهستان دوست داشتم هر دقیقه اسمم را بخوانند و بروم کشتی بگیرم. با جان و دل گرم می‌کردم که مبارزه کنم. البته به خاطر اینکه در برای تعدادی از کشتی گیران، تورنمنت لهستان جنبه انتخابی تیم ملی داشت، استرس این مسابقات برای ما خیلی بالا بود. در وزن ما، سه نفر بودیم. اما من به لحاظ روحی و بدنی آنقدر آماده بودم، ۴ تا کشتی گرفتم، علی شعبانی و علیرضا کریمی را بردم و ملی‌پوش شدم.»
محمدیان که ۴ سال را قبلا به خاطر مثبت شدن تست دوپینگش از دست داده بود، روز‌های بعد از مسابقه با اودیکادزه را برای خود کابوس وار عنوان کرد و حالا فقط و فقط به جبران آن شکست و مبارزه با سعدالله‌اف فکر می‌کند. به هرشکل محمدیان معتقد است که بدنش شادابی لازم را در المپیک نداشته است.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
