روایت سرمربی سابق تیم ملی آذربایجان از دوتابعیتی شدن کشتی‌گیران

به گزارش میدان، سامان طهماسبی اولین کشتی‌گیری بود که بعد از ناامیدی از رسیدن به دوبنده تیم ملی فرنگی ایران طی قراردادی به عضویت تیم ملی آذربایجان درآمد و برای آنکه بتواند ترانسفر شده و برای این کشور کشتی بگیرد، دوتابعیتی شد. او که چندین مدال ارزشمند برای تیم ملی آذربایجان در آن سال ها به دست آورد، در پایان دوره قهرمانی‌اش بار دیگر به سنندج بازگشت.

بعد از طهماسبی کشتی گیران زیادی که شانس ملی‌پوش شدن در ایران را از دست داده بودند، به آذربایجان رفتند. برخی چند هفته، برخی چند ماه و عده‌ای هم چندین سال در این کشور حضور داشته و برای آذربایجانی‌ها مدال جهانی و المپیک گرفتند. امیر علی اکبری، مسعود هاشم زاده، صباح شریعتی و... از جمله شاخص‌ترین کشتی گیران ایرانی بودند که در این سالها در آذربایجان حاضر شدند.

نکته جالب توجه اینکه اکثر این نفرات هم فرنگی کارانی بودند که در تفکرات محمد بنا جایی نداشتند و در آن مقطع به دلیل سرمایه گذاری سنگین آذربایجان روی ورزش، در این کشور حضور پیدا کردند. اکنون که شاهد تغییر رویکرد ورزش آذربایجان هستیم، تقریبا همه ایرانی ها از این کشور بازگشته و آخرین ورزشکار دو تابعیتی ایران که علی ارسلان بود، راهی صربستان شده است.

جمشید خیرآبادی عضو کادرفنی تیم ملی فرنگی در المپیک 2012 لندن، بعد ازآنکه با محمد بنا بر سر مسائلی دچار اختلاف شد، سرمربیگری این تیم را به عهده گرفت. او 4 سال سرمربیگری تیم ملی فرنگی آذربایجان را برعهده داشت و در پایان قراردادش با کارنامه‌ای درخشان با این تیم قطع همکاری کرد.

در روزهایی که صحبت‌ها درخصوص دوتابعیتی شدن علی ارسلان و کشتی گیران ایرانی زیاد است، گزیده ای از توضیحات جمشید خیرآبادی در این خصوص را که با میدان مطرح کرده، در زیر می‌خوانید:

-آذربایجانی ها از من دعوت کردند که مسئولیت این تیم را به عهده بگیرم و من سرمربی این کشور شدم. قراردادی که من بستم 50 ماهه بود، با روال کاری، حقوق و پاداشی کاملا مشخص. با توجه به اینکه آذربایجان در مسابقات قهرمانی اروپا شرکت می‌کرد، برای اینکه به من راحت‌تر ویزای تمام کشورهای دنیا را بدهند، برایم گذرنامه موقت صادر شد. این گذرنامه برای تمام کشتی گیرانی خارجی تیم ملی آذربایجان صادر شده بود. به این گذرنامه موقت «اُتروم کارت» می‌گفتند که یک ساله تمدید می‌شد و تا 5 سال قابلیت تمدید داشت.

-اگر کسی به آذربایجان می آمد و بعد از مدتی همکاری قطع می‌شد، درواقع ویزای یک ساله و قراردادش باطل می‌شد.

-بعد از آنکه کارم در تیم ملی آذربایجان تمام شد من دیگر هیچ فرقی با شهروندان معمولی برای سفر به آذربایجان ندارم. چند بار دیگر که برای پیگیری حقوق باقی مانده‌ام به باکو رفتم، دوباره ویزای آذربایجان را گرفتم و مثل سایر ایرانی‌ها به هتل رفتم و برگشتم. یعنی با وجودی که قبلا اُتروم کارت داشتم، حالا هیچ تفاوتی با 85 میلیون ایرانی دیگر ندارم.

-نه من، و نه هیچ کشتی گیری که به آذربایجان رفتیم، تغییر تابعیت ندادیم. کشتی گیرانی که برای این تیم روی تشک رفتند، دوتابعیتی شدند و شرایط آنها با ورزشکاری مثل سعید ملایی که از ایران رفت کاملا متفاوت است. همه این بچه‌ها به راحتی به ایران رفت و آمد می‌کنند و در پایان دوره کشتی‌شان هم به کشور بازگشته‌اند. هیچ کدام در آن کشورها نماندند. علی ارسلان هم به همین شکل به عضویت تیم ملی صربستان درآمده و اکنون دو پاسپورت دارد.

-ارسلان تا روزی که بتواند کشتی بگیرد، ویزا دارد. کشتی‌اش که تمام شد خودش بخواهد بماند درخواست می‌دهد که حالا می‌ماند به اینکه درخواست اقامتش را قبول کنند یا نه اما در حالت طبیعی در پایان کشتی‌اش باید برگردد. همانطور که صباح شریعتی و سامان طهماسبی هم برگشتند. ناصر نوربخش، فرید عدنانی و تمام مربیانی هم که با من به آذربایجان آمدند، در پایان کارشان در باکو، به کشور بازگشتند.

-درحال حاضر که حضور علی ارسلان در تیم ملی صربستان قطعی شده، به خاطر رفت و آمد به کشورهای مختلف، به او ویزای موقت دادند، در پایان دوره قراردادش هم این ویزا باطل می‌شود.