«سوارکاری» مقصد بعدی ساعی؛ هدف رئیس فدراسیون تکواندو چیست؟

به گزارش میدان، فدراسیون سوارکاری ایران در سال‌های اخیر عملاً به یکی از بی‌ثبات‌ترین فدراسیون‌های ورزشی کشور تبدیل شده است. حدودا طی سه سال گذشته، 2 انتخابات برگزار شد و هر ۲ آن‌ها به سرانجام نرسید. در خرداد ۱۴۰۱ مسعود خلیلی که پیش‌تر نیز ۲ دوره رئیس این فدراسیون بود، دوباره رأی مجمع را گرفت اما وزارت ورزش به دلیل عدم حضور مسئولان و برگزاری انتخابات پشت درهای بسته آن انتخابات را تأیید نکرد.

در اسفند ۱۴۰۲ نیز محمد کاظمیان به ریاست رسید اما این بار دیوان عدالت اداری ورود و نتیجه را باطل کرد. به این ترتیب، سوارکاری بیشتر ماه‌های کاری خود را با سرپرست گذرانده و هر بار سرپرستی تازه منصوب شده که خود نیز محل جنجال‌های حقوقی و انتقادی بوده است.

حالا انتخابات جدیدی پیش رو است و کاندیدا‌ها نیز ثبت نام کردند؛ از چهره‌های قدیمی مثل خلیلی و کاظمیان گرفته تا مدیرانی که هم‌اکنون در رشته‌های دیگر سمت دارند. عجیب‌ترین اسم در میان آنها، عضو هیات رئیسه یکی از کاندیداها، هادی ساعی، قهرمان المپیک و رئیس فعلی فدراسیون تکواندو است. حضور او در هیأت رئیسه یکی از کاندیداها، پرسش‌های زیادی ایجاد کرده است.

فدراسیون تکواندو که خود ساعی ریاستش را برعهده دارد، در ماه‌های گذشته با حاشیه‌های در بخش بانوان روبه‌رو بوده است. از حواشی و مشکلاتی از قبیل درگیری در باشگاه، لیگ و اختلافاتی که در بانوان صورت گرفته و در نهایت با یک بیانیه و عذرخواهی جمع شده است. بر این اساس، چنین شرایطی باعث می‌شود ورود او به فدراسیون سوارکاری نه به‌عنوان فرصتی برای توسعه، بلکه به‌عنوان یک حرکت غیر منتظره دیده شود.

هرچند ساعی از سوارکاران قدیمی است، اما حضور همزمان در تکواندو و فدراسیون سوارکاری نمی‌تواند برای او مسیر درستی باشد، چراکه مدیریت در فدراسیون پرحاشیه‌ای چون تکواندو، نیاز به زمان و تمرکز زیاد دارد.

در شرایطی که تکواندو خود به مدیریت دقیق نیاز دارد، چرا باید مدیر آن رشته همزمان در فدراسیونی دیگر جایی برای خود دست و پا کند؟ این نوع ورودها تنها بی‌اعتمادی را بیشتر می‌کند و مثل سال‌های گذشته سوارکاری را در بلاتکلیفی نگه خواهد داشت.

هادی ساعی بی‌تردید قهرمان بزرگی در تاریخ ورزش ایران است اما حضور در هیات رئیسه فدراسیون سوارکاری جای سوال و انتقاد فراوان دارد. درواقع با وجود بحران‌ها و حواشی تکواندو که همچنان با سکوت و بیانیه‌های مبهم مدیریت شود، تپه‌های سوارکاری جای مناسبی برای زین بستن نخواهد بود.