مروری بر اتفاقات اخیر ژیمناستیک؛ تلاش بی‌ثمر مغرضان!

به گزارش میدان، ژیمناستیک ایران سال‌ها رشته‌ای در حاشیه ورزش کشور بود؛ رشته‌ای که نه مدالی در سطح بین‌المللی داشت و نه سهمیه‌ای برای بزرگ‌ترین آوردگاه‌ها کسب می‌کرد، اما در سال‌های اخیر، این وضعیت تغییر کرده و رشته‌ای که روزگاری کمتر دیده می‌شد، حالا در مسیر پیشرفت و درخشش قرار گرفته است.

در بُعد فنی، دستاوردهای قابل توجهی رقم خورده است. کسب نخستین سهمیه المپیک نقطه عطفی برای این رشته به شمار می‌آید؛ اتفاقی که نشان داد ژیمناستیک ایران نیز می‌تواند در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی جهان سهم داشته باشد. علاوه بر این، اعزام بانوان ژیمناست به مسابقات برون‌مرزی پس از سال‌ها انتظار، اتفاقی تاریخی و امیدبخش بود.

از سوی دیگر، رشته‌های نوپا همچون ریتمیک، ترامپولین و آکروباتیک بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته‌اند. این تنوع نه‌تنها پایگاه ژیمناستیک را در کشور گسترده‌تر کرده، بلکه انگیزه‌ای تازه برای نسل جدید ورزشکاران فراهم آورده است. هم‌زمان، برگزاری دوره‌های مربیگری و داوری و تلاش برای به‌روز نگه داشتن دانش فنی، باعث شده سطح علمی این رشته ارتقا یابد.

با وجود این پیشرفت‌ها، بخش قابل توجهی از انرژی و توجه فدراسیون و جامعه ژیمناستیک گاه صرف مسائل جانبی شده است. حضور مدیریتی که برای اولین بار رنگ و شکل تازه‌ای به فدراسیون بخشیده، با واکنش‌ها و حاشیه‌هایی روبه‌رو شده است که تمرکز بر توسعه فنی را کم‌رنگ کرده‌اند. برخی گزارش‌ها و نقدهای بیرونی، به جای همسو شدن با مسیر رشد، بر اختلاف‌ها و جنجال‌ها دامن زده‌اند و تمرکز ورزشکاران و مربیان را از مسیر اصلی دور کرده‌اند.

در شرایطی که دوره‌های مدیریتی گذشته فدراسیون ژیمناستیک قابل مقایسه با دوره فعلی نیست، برخی از مسئولان سابق که سال‌ها در سایه ناکارآمدی و بی‌برنامگی، این رشته را در حاشیه نگه داشته بودند، حالا با مشاهده حواشی اخیر، فرصت را مناسب دیده‌اند تا با مصاحبه‌های هدف‌دار علیه مدیران فعلی، زمینه بازگشت خود را فراهم کنند. این افراد که در دوران مدیریتشان نه‌تنها دستاوردی رقم نخورد، بلکه بسیاری از استعدادها قربانی بی‌تدبیری شدند، امروز با ژستی مظلوم‌نمایانه و ادعای دلسوزی، تلاش می‌کنند گذشته تاریک خود را تطهیر کنند. غافل از اینکه جامعه ژیمناستیک، عملکرد ضعیف‌شان را فراموش نکرده است. بازنده‌هایی که روزگاری تاب موفقیت‌های اخیر را نداشتند و به حاشیه رفته بودند، اکنون با هدف دستیابی دوباره به منافع شخصی، از گوشه‌نشینی بیرون آمده‌اند تا با ایجاد فضای التهاب، مسیر رشد این رشته را منحرف کنند.

واقعیت آن است که اگر آرامش مدیریتی برقرار شود، ژیمناستیک ایران نه‌تنها در آسیا بلکه در صحنه‌های جهانی نیز توانایی درخشش و حضور قدرتمندانه را خواهد داشت. آینده‌ی این رشته بیش از هر زمان دیگری امیدوارکننده است و می‌تواند برای ورزش ایران افتخاراتی ماندگار به همراه آورد. این ادعا با مدال‌ها و موفقیت‌های که به تازگی رقم خورده، ثابت شده است.