نسخه‌ای جذاب از علیپور؛ ستاره‌ای در روزهای کم فروغ پرسپولیس

به گزارش میدان، پرسپولیس در سومین هفته لیگ برتر فوتبال مقابل فولاد خوزستان با نتیجه ۱-۱ ناچاراً به تقسیم امتیاز رضایت داد. مسابقه‌ای که در ورزشگاه شهرقدس برگزار شد و با وجود موقعیت‌های ۲ تیم، بیشتر از آنکه نشانی از قدرت سرخ‌پوشان داشته باشد، ضعف‌های ساختاری‌شان را عیان کرد.

این دیدار از جنبه دیگری هم جذابیت داشت؛ جایی که یحیی گل‌محمدی روی نیمکت فولاد مقابل تیم سابقش ایستاد و وحید امیری هم در ترکیب فولاد به مصاف هم‌بازیان و هواداران سابقش رفت. همین تقابل، طعمی خاص به بازی داده بود، اما در نهایت فوتبال روی خوشی به سرخ‌پوشان تهرانی نشان نداد.

پرسپولیس نیمه اول را با گل علی علیپور برنده به رختکن رفت، اما درست در آغاز نیمه دوم، فولاد به‌سرعت به گل مساوی رسید. این گل، نشانه‌ای از همان ناهماهنگی‌های خط دفاع پرسپولیس بود که از ابتدای فصل تا امروز بارها به چشم آمده است. دفاعی که نه تنها در پوشش نفر به نفر ضعف دارد، بلکه در سازماندهی جمعی هم با مشکل مواجه است.

علیپور این روزها ماشین گلزنی سرخ‌پوشان است و در هر سه بازی اول فصل تنها بازیکنی از جمع آن‌ها بوده که مقابل حریفان ایستاده یا ناجی پرسپولیس شده است، اما هیچ‌وقت گلزنی به‌تنهایی باعث پیروزی یک تیم نیست. دفاع و حمله همیشه باهم کارآمد خواهند بود و طبیعتا مکمل یکدیگرند.

از هفته اول تا امروز، پرسپولیس فقط یک پیروزی به دست آورده؛ آن هم مقابل سپاهان، که اگرچه ارزشمند است، اما کافی نیست. هنوز نشانه‌ای از یک ساختار منسجم و یکپارچه در تیم دیده نمی‌شود. خط میانی سرخ‌پوشان نتوانسته تعادل لازم را ایجاد کند و خط دفاع هم بارها با جابه‌جایی‌های غیراصولی دچار سردرگمی شده است.

یکی از مشکلات اصلی پرسپولیس، استفاده از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی است. مصدومیت بازیکنان اصلی باعث شده وحید هاشمیان برای پر کردن این خلا دست به تغییرات اجباری بزند؛ تغییری که تقریباً در هر بازی برای تیم هزینه‌ساز شده است. نمونه بارز آن، میلاد محمدی بود که در پستی غیرتخصصی به میدان رفت و نتوانست عملکرد قابل قبولی ارائه دهد و جالب‌تر آنکه سرمربی تیم در نشست خبری بعد از بازی به تمجید از او می‌پردازد!

از این منظر که هاشمیان بازیکنان کلیدی و تخصصی خود را در اختیار ندارد، حق با اوست که برای متعادل کردن شرایط دست به تصمیمات عجیب بزند اما آزمون و خطا در سطح پرسپولیس جای زیادی ندارد. هواداران از تیمی که سال‌ها در صدر بوده انتظار دارند زودتر به یک ترکیب مطمئن برسد، نه اینکه هر هفته با ترکیب‌های نیم‌بند و دفاع‌های وصله‌پینه‌ای وارد زمین شود.

تساوی مقابل فولاد، به‌ویژه در تهران و برابر هواداران، چیزی جز از دست دادن امتیاز خانگی برای پرسپولیس نبود. بُردی که شاید به گفته عالیشاه خیلی راحت‌تر از این‌ها می‌شد آن را به دست آورد. به‌هرحال اگر هاشمیان می‌خواهد تیمش را از حاشیه تساوی‌های پیاپی بیرون بکشد، باید سریع‌تر برای سازماندهی خطوط دفاعی و همچنین طراحی حملات از میانه میدان، راه‌حل‌های تازه پیدا کند. در غیر این صورت، پرسپولیس به‌جای بازگشت به روزهای اوج، وارد چرخه‌ای فرسایشی خواهد شد که هوادارانش تاب تحمل آن را ندارند و به‌سرعت صدای اعتراضشان بالا خواهد رفت.