- صفحه اصلی
- فوتبال ایران
- کشتی و وزنهبرداری
- توپ و تور
- رزمی
- ورزش زنان
- سایر ورزشها
- ورزش جهان
- چند رسانه ای
به گزارش میدان، هیات بدنسازی استان تهران از اردیبهشت 1403 به دوره سرپرستی وارد شد وعلیاکبر کریمی به جای ایوالفضل قناعتی نشست. برگزاری انتخابات تهران آنقدر طولانی شد که عمر سرپرستی کریمی نیز به پایان رسید و امین داوودی جای او را گرفت. حالا بعد از گذشت یک سال و نیم، فردا 26 مردادماه، انتخابات هیات بدنسازی تهران برگزار خواهد شد.
کاندیداهای ریاست تهران در حال آخرین تلاشهای خود برای نشستن بر مسند ریاست هستند و این جامعه بدنسازی پایتخت است که باید از بین آنها فردی اصلح را انتخاب کند. از بین افزاد تایید صلاحیت شده نامهایی به چشم میخورد که نه تنها یک روز طعم ورزش را نچشیدهاند بلکه امتیاز روزمه مدیریت آنها را نیز باید به نام افراد دیگری ثبت کرد.
باید به رشتههای ورزشی همچون کشتی و تکواندو اشاره کرد که وقتی یکی از خانواده ورزش به ریاست آن مینشیند، چقدر سطح پیشرفت آن در بحث قهرمانی متفاوت میشود؛ با این حال در هیات تهران عدهای با یدک کشیدن لقب «دکتر» و سوء استفاده از مدیریت برخی افراد در مسئولیتهای گذشته خود، میخواهند رئیس هیاتی شوند که قبای گشادی برای آنها به حساب میآید.
شاید همان افرادی که پشت چنین نامزدهایی را پر میکنند، اگر مستقیما وارد رقابت انتخاباتی شوند، اقبال و توجیه بیشتری برای نشستن بر صندلی ریاست داشته باشند. امروز که هیات تهران بیصبرانه منتظر انتخاب یک رئیس از جنس ورزش است، صاحبان رای باید دقت بیشتری به خرج دهند تا چهار سال آینده، شرمنده انتخاب خود نباشند.
علی حبیبالهی از چهرههایی است که شاید در امور دانشگاهی و آکادمیک، روزمه بدی نداشته باشد اما در دوره ریاستش برسازمان لیگ بدنسازی، به وضوح دیده شده که تقریبا همه فشار کاری بر دوش افرادی همچون حسین جلالی بود؛ با بررسی شرایط گمان میرفت که انگار جلالی ریاست سازمان لیگ را انجام میدهد نه اسمی که بر صندلی ریاست نشسته است.
در برهه زمانی فعلی نیز خطر بزرگی صندلی ریاست تهران را هدف گرفته و آن هم هرج و مرج در مدیریت آن هیات است. هیات تهران وسعتی به اندازه یک فدراسیون دارد که نمیتوان آن را با سازمان لیگی مقایسه کرد که حتی 4 سال هم مسابقات آن برگزار نشده است.