پرسپولیس تیمی با بدن سالم و مغزی مرده؛ کارتال می‌خواهد معجزه کند؟

به گزارش میدان؛ پرسپولیس این فصل را اگر بخواهیم در یک جمله خلاصه کنیم، می‌شود گفت تیمی با استخوان‌بندی سالم اما مغزی در کما. بدنی آماده اما فکری خالی! تیمی با خط دفاعی نسبتاً محکم، حمله‌ای که گاهی جرقه می‌زد، اما یک خلأ بزرگ درست وسط زمین. جایی که باید همه چیز شروع شود، همه چیز متوقف شده بود.

سروش رفیعی خسته‌تر از همیشه، بیشتر راه می‌رفت تا اینکه بخواهد بازی‌سازی کند؛ سعید مهری که بیشتر پاس اشتباه می‌داد تا پاس کلیدی‌. خبری از هافبک‌هایی که بلد باشند وسط زمین را تصاحب کنند هم نبود. نه وینگری که دفاع حریف را به هم بریزد، نه هافبکی که توپ را به درستی از دفاع به حمله برساند.

در چنین شرایطی، پرسپولیس به تیمی تبدیل شده بود که باید دعا می‌کرد شاید یک سانتر کور به سر مهاجم بخورد یا شاید یکی از بازیکنان ناگهان تبدیل به مسی شود و از دل هیچ، همه‌چیز بسازد. اورونوف آمد و هیچ‌وقت نیامد! نه آن بازیکنی بود که تبلیغش را کرده بودند، نه آن مهره‌ای که هوادارها برایش هشتگ زدند. امید عالیشاه هم بیشتر با تخت فیزیوتراپی اخت بود تا با چمن ورزشگاه.

و بعد از همه این‌ها، حالا کارتال آمده. مربی‌ که نه اهل قصه‌بافی‌ست، نه دنبال توجیه و مصاحبه‌های کلیشه‌ای. آمده تا وسط زمین پرسپولیس را از کما بیرون بیاورد. مغز تیم را جراحی کند، خون تازه به آن تزریق کند و دوباره پرسپولیس را به جریان بیندازد. مربی‌ که اعتقاد دارد فوتبال از وسط زمین ساخته می‌شود، نه از گوشه‌ها و نه از سانترهای بی‌هدف.

کارتال با خودش نظم آورده، هندسه آورده، ایده آورده. او می‌داند اگر می‌خواهد تیمش حمله کند، باید هافبکی داشته باشد که بازی را درک کند و پاس طلایی بدهد. مشکل؟ فعلاً چنین کسی در تیم نیست. این یعنی پروژه بازسازی باید از همین‌جا شروع شود.

مربی ترک‌تبار دور ۲ اسم را دایره قرمز کشیده علی قلی‌زاده، وینگری که وقتی فرم داشته و آماده باشد، مدافع‌ها را از هم می‌دَرَد. بازیکنی با تکنیک بالا و توانایی در تغییر ریتم بازی. آن سوی دیگر محمدامین کاظمیان، جوانی با استایل خاص، مغزی خلاق و نگاهی رو به جلو. کسی که شاید هنوز ستاره نشده باشد، اما نشانه‌هایی از یک آینده بزرگ را دارد.

پرسپولیس اگر می‌خواهد دوباره به تیمی ترسناک تبدیل شود، باید وسط زمینش را زنده کند. باید از این وضعیت که فقط به حرکات فردی دل بسته خارج شود. فوتبال تیمی، یعنی داشتن قلب تپنده در وسط زمین. تیمِ بدون مغز، فقط می‌دود، فقط توپ می‌زند؛ اما نمی‌سازد، نمی‌فهمد، نمی‌برد.

کارتال آمده تا ساختار تیم را در ذهن بازیکنان عوض کند.این مربی آمده ساختار ذهنی بازیکنان را عوض کند. آمده بگوید دویدن کور کافی‌ست. سانتر بی‌هدف، بس است. فوتبال امروز با مغز برنده می‌شود، نه با فریاد. پرسپولیس، اگر می‌خواهد دوباره خطرناک شود، باید دوباره فکر کند. و شاید این بار، وقت فکر کردن رسیده باشد.