فرصت‌سوزی زیر ذره‌بین کشور‌های آسیایی؛ به فکر آبرو ملی باشید!/ پایان بلاتکلیفی کبدی آسیا بعد از ۲ سال

به گزارش میدان، ۸ اسفند ۱۴۰۱، عباس اورسجی، رئیس فدراسیون کبدی کشورمان، با پیروزی در مجمع انتخاباتی کنفدراسیون کبدی آسیا به ریاست رسید. این اتفاق نقطه عطفی در تاریخ ورزش ایران به شمار می‌رود زیرا او نخستین ایرانی است که بعد از انقلاب در جایگاه ریاست یک کنفدراسیون آسیایی می‌نشیند. با وجود اهمیت این جایگاه همچنان اقدام خاصی برای پیشبرد این موفقیت صورت نگرفته است.

ایران از نظر فنی در رشته کبدی جزو یکی از بهترین‌های قاره است؛ حضور تیم‌های ملی قدرتمند در هر ۲ بخش مردان و زنان و کسب افتخارات متعدد آسیایی و جهانی این واقعیت را به خوبی نشان می‌دهد. با این وجود، انتظار دیگر کشور‌های آسیایی نیز از یک رئیس ایرانی بیشتر خواهد شد.

اورسجی قبل از اقدام برای کسب ریاست کنفدراسیون آسیا، باید به این مسئله فکر می‌کرد که بیشتر از هر زمان دیگری نیاز به تلاش دارد تا کشورهای دیگر چهره درستی از مدیر ایرانی را درک کنند. تاسیس یک دفتر ساده برای مقر این کنفدراسیون در ایران کم‌ترین کاری بود که او باید برایش برنامه می‌ریخت که قریب به ۲ سال است که عملی نشده بود. وی در این مدت نتوانست که با جذب اسپانسرهای داخلی یا خارجی، حداقل مشکل دفتر مقر این کنفدراسیون را حل کند تا ارزآوری و اعتبار بیش از پیش را برای کشورمان به همراه داشته باشد. 

پافشاری او برای راه اندازی دفتر کنفدراسیون آسیا در ایران با وجود پیشنهاد‌هایی از طرف چین، قطر و هند، قابل ستایش است اما باید به این مسئله نیز توجه کرد که تعلل بیش از اندازه می‌تواند به وجهه بین المللی کشورمان ضربه بزند. یعنی برای همین یک مسئله کوچک هم برنامه‌ای وجود نداشت یا نمی‌توانستند هیچ راه حلی برای پیشبرد آن در طی این مدت زمان نسبتا طولانی پیدا کنند؟

وزارت ورزش همیشه بر کسب عناوین و جایگاه‌های بین المللی، تاکید بسیار زیادی دارد اما می‌بینیم که نه تنها کمکی به پیشبرد این مسائل ندارد بلکه پیگیری‌های لازم برای حفظ آبروی ملی را نیز انجام نمی‌دهد. البته که جای تعجبی هم وجود ندارد زیرا فدراسیون‌هایی همچون سوارکاری همچنان با پرداخت مبالغ گزاف پس از سال‌ها، هنوز اجاره نشین هستند و برای خودشان دفتری دست و پا نکردند.

برخی فدراسیون‌ها نیز برای مهیای دفتر اصلی یا کمپ‌های قهرمانی خودشان، دست به دامن شرکت توسعه شدند و به این شرکت‌ اجاره پرداخت می‌کنند؛ به زبان بهتر باید بگوییم که مستاجر خود وزارتخانه هستند.

از سوی دیگر کمیته ملی المپیک نیز به عنوان بازوی اصلی ورزش کشور و پل اصلی ارتباطی با ورزش آسیا و جهان در این زمینه منفعل عمل کرده و کمک خاصی به فدراسیون کبدی نداشته تا کار تاسیس دفتر مقر کنفدراسیون کبدی آسیا اینگونه روی زمین نماند. 

وقتی ریاست بر این نهاد بین المللی اینگونه معطل شده و حتی کار تاسیس یک دفتر ساده نیز تا این مدت روی زمین مانده، باید به شدت نگران آبروی ایران بین کشور‌های آسیایی باشیم که با دیدن این مسئله، چطور در مورد کشورمان فکر می‌کنند. باید از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک که به طور مداوم درباره کسب کرسی های موثر بین المللی صحبت کرده و شعار می دهند، پرسید که چرا و چگونه برای یکی از مهمترین کرسی های بین المللی ورزش اینگونه بی تفاوت عمل کرده و برای راه اندازی مقر آن در ایران به فدراسیون کبدی کمک نمی کنند. آیا واقعا این کرسی باارزش برای متولیان ورزش کشور اهمیتی ندارد؟ 

مشکلی دیرپا که ظاهرا با پیگیری های شبانه روزی فدراسیون کبدی بعد از قریب به ۲ سال در حال حل شدن است. 

با توجه به پیگیری‌های خبرنگار میدان، فدراسیون کبدی ساختمانی را در خیابان حجاب تحویل گرفته که در دست تعمیر و بازسازی است. این ساختمان محل کنفدراسیون آسیا کبدی خواهد بود.