گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، کامران قاسم‌پور با وجود همه شایستگی‌هایی که داشت، سال‌ها پشت خط حسن یزدانی ماند و حاضر به تغییر وزن نشد. دلیل عمده آن هم هرچند وزن بدنش بود که همین امروز هم برای کشتی گرفتن در ۸۶ کیلوگرم مطلوب‌تر از هر وزن دیگری است، اما یک عامل دیگر هم در این موضوع نقش داشت و آن اینکه رفیق دوران نوجوانی‌اش مدعی اصلی ۹۲ کیلوگرم بود؛ محمدجواد ابراهیمی.
کشتی‌گیر شایسته‌ای که او هم تا امروز به آن چیزی که استحقاقش را داشته نرسیده و در دو سال اخیر بدبیاری‌های زیادی را تجربه کرده است. او بعد از آنکه رباطش را جراحی کرد و تازه داشت آماده میشد، در رقابت‌های لیگ برتر آزاد بار دیگر رباط پاره کرد.
حضور ابراهیمی یکی از عوامل بازدارنده کامران قاسم‌پور برای حضور در ۹۲ کیلوگرم بود، اما وقتی انتخابی المپیک را به حسن یزدانی باخت و مشخصا حضور در توکیو ر از دست داد، سرانجام تصمیم گرفت که برای رسیدن به دوبنده تیم ملی در جهانی ۲۰۲۱، در وزن ۹۲ کیلوگرم با رفیق صمیمی‌اش کشتی بگیرد و هرچند مبارزه اول را باخت، اما در دو کشتی بعدی از سد محمدجواد ابراهیمی گذشت و صاحب دوبنده تیم ملی در جهانی اسلو شد.
در اولین رویداد جهانی بزرگسالان هم با اقتدار ظاهر شده و همین یک فرصت کافی بود که به مرد شماره یک ۹۲ کیلوگرم ایران و جهان تبدیل شود. او حتی جی‌دن کاکس آمریکایی باتجربه و عنوان‌دار را هم شکست داد.حالا محمدجواد ابراهیمی دارنده دو مدال طلای آسیا به دنبال بازگشت به میدان است، می‌گوید از پایان فروردین می‌تواند تمرین را شروع کند و اگر کادرفنی تیم ملی به او سهمیه بدهد، چه بسا برای دوبنده وزن ۹۲ کیلوگرم کشتی آزاد با کامران قاسم‌پور رقابت کند.
به این جمع البته جدای از کامران قاسم‌پور و محمدجواد ابرهیمی باید امیرحسین فیروزپور نفر اول کشور و احمد بذری که در مسابقات قهرمانی کشور رقابت پایاپایی با این کشتی‌گیر داشت را اضافه کرد.
امسال دوبنده تیم ملی کشتی آزاد در وزن ۹۲ کیلوگرم مدعیان زیادی دارد، همه می‌خواهند شایستگی‌های‌شان را مقابل مرد شماره یک این وزن جهان نشان دهند و این قطعا رقابت جذابی را میان مدعیان شکل خواهد داد، آنهم در شرایطی که در این وزن صرفا مسابقات جهانی ۲۰۲۲ صربستان را داریم و ۹۳ کیلوگرم وزن المپیکی نیست که به بازی‌های آسیایی برود.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
