گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، تیم ملی ایران مقابل کره جنوبی بد بازی کرد و صدرنشینی گروه را از دست داد. این نمایش از شاگردان اسکوچیچ در مقابل یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های کره در سال‌های اخیر، نشان از تفاوت نه فقط فنی فوتبال ماست بلکه ازتفاوت ساختاری عمقی که با فوتبال دنیا پیدا کردیم سرچشمه می‌گیرد.
حضور در جام جهانی دلیل نمی‌شود که چشم‌مان را روی انتقادها بسته و به همین صعود قانع باشیم. تیم اسکوچیچ از هر جهت ضعیف است و بدون شک یکی از اصلی‌ترین دلایل این ضعف آقای سرمربی است. اسکوچیچ از ابتدا با ترکیبی سوال برانگیز به میدان رفت و خیلی ها آن را به حساب نداشته‌هایش گذاشتند. برخی دلسوزی کرده و تلاش کردند منصف باشند. حتی خیلی‌ها دل‌شان نیامد از عابدزاده و یا کنعانی‌زادگان به دلیل ضعف‌های‌شان انتقاد کنند و نخواستند با انتقاد از حضور بی فایده عارف غلامی و یا حتی امیرحسین حسین زاده روحیه آنها خراب شود اما بهتر است بی‌رحم باشیم تا این که در جام جهانی با یک بغل حسرت و سرافکنده به کشور بازگردیم.
جام جهانی وحشتناک شد
نباید گول نتایج مقدماتی را بخوریم. بدون شک جام جهانی که ایتالیا را حذف شده می‌بیند می‌تواند ما را به زنگ تفریحی برای سایر رقبا تبدیل کند. این جام برای یک تیم آسیایی مثل ایران آنقدر خطرناک است که از همین حال وحشت رقابت با حریفان وجودمان را گرفته است. از این رو الان وقت انتقاد است و از حال باید برای این که سرافکنده نشویم تلاش کنیم. دیگر زمان آن رسیده به چیزی جز بازی در جام جهانی فکر کنیم و شاید لازم است شادی صعود را جا گذاشته و شادی صعود به مرحله دوم رقابتهای جام جهانی را برای خودمان بسازیم. از این رو زمان انتقاد به تیم اسکوچیچ است. یکی از اصلی‌ترین و شاید مهم‌ترین انتقادها می‌تواند به اسامی دعوت شده باشد. به طور کلی تیمی که می‌خواهد تغییر ایجاد کند و باید زیر ساخت‌های لازم را داشته باشد و اصلی‌ترین آن بازیکن با انگیزه است.
انتقاد به انتخاب‌های با سیاست
کادر فنی، مدیریت و بازیکنان نتایج خوبی گرفتند و زود به جام جهانی رسیدند. حالا این فرصت را دارند که خیلی زود برای حضور پر قدرت در قطر برنامه‌ریزی کنند. این تیم در بازی با کره جنوبی نشان داد باید کیفیت بازی و استحکام دفاعی را ترمیم کنیم و در حمله بهتر باشیم. نباید رویای خود را از فراموش کنیم و می‌توانیم از گروه خود بالا بیاییم. خیلی مهم است که تیم این فاصله بین اهداف بزرگ و رویاهایش را از بین نبرد. در چنین شرایطی این سوال بوجود می‌آید که این نحوه انتخاب بازیکن نتیجه چه تفکری است.آیا انتخاب‌ها بیشتر سیاسی هستند؟
احتمالا جواب این است که می‌خواهند از هر تیم چند بازیکن انتخاب کنند و در واقع تعادل را رعایت کنند. تفکری اشتباه که سال‌هاست در تیم ملی وجود دارد. طبعا این قابل قبول نیست، بازیکنی که مصدوم بوده است با یکی دو بازی به تیم ملی دعوت شود یا بازیکنی که در ترکیب ثابت تیم باشگاهی خود قرار ندارد به تیم ملی دعوت شود. در عوض بازیکنی که بازی‌های زیادی فیکس و تاثیر گذار بازی کرده از لیست بیرون بماند. این اتفاقات آزار دهنده است و باعث می‌شود از نظر روحی و تشکیلاتی شکست بزرگی را متحمل شویم.
آلمان درس عبرت ایران
می‌توانیم از آلمان درس عبرت بگیریم. یکی از دلایل بزرگی که آلمان در جام جهانی2018 با آن افتضاح اوت شد و حتی از گروه خود بالا نیامد این بود که مانوئل نویر 4 ماه تمام دروازه‌بانی نکرد و مصدوم بود و حتی در یک بازی لیگ نبود اما به اردوی تیم ملی اضافه شد و فیکس بازی کرد. این مسئله به تیم طوری لطمه زد و اعتقاد و اعتماد بازیکنان را شکست. این در حالی بود که مارک آندره تراشتگن دروازه‌بان آلمانی در بارسلونا، درخشان بازی می‌کرد اما درون دروازه قرار نگرفت تا این طرز تفکر باعث شکست این تیم شود. نه کیفیت فنی نویر بلکه نوع انتخاب و اعتقاد به کادر مربیان بود که همه چیز را زیر سوال برد و در نتیجه این تفکر تیم را به حاشیه کشیده شد.
همین تفکر در تیم ما هم دیده می‌شود و می‌تواند به ما آسیب بزند. از این رو بهتر است بازیکنانی برای تیم ملی انتخاب شوند که در لیگ کیفیت خوبی از خود نشان می‌دهند. نباید توجه کنیم که یک بازیکن از قبل چه تاریخچه‌ای داشته بلکه در فیفا دی بهترین‌ها را انتخاب کنیم تا از توانایی‌های آنها بهره ببریم. شاید در ابتدای ورود اسکوچیچ به تیم ملی منطقی بود که او از همان نفرات قبلی استفاده کند چرا که فرصتی برای هماهنگ سازی بازیکنان وجود نداشت اما حالا او یا هر مربی که شاید جایگزینش می‌شود فرصت کافی دارد تا تغییر ایجاد کند. بهترین‌های لیگ در تیم‌های خودشان باید برای تیم ملی بازی کنند. از این رو باید با انتخاب‌های سیاسی با شجاعت برخورد کنیم و با سیاست از برخی تیم‌ها بازیکن دعوت نکنیم چرا که بهترین‌ها لایق تیم ملی هستند.
اگر بازیکنی در تیم خود بازی نمی‌کند دعوت از او از نظر روحی و تاکتیکی به ضرر تیم ملی است. باید بازیکن در آن پست هفته به هفته بازی کند و عملکرد روزانه در تیمش داشته باشد. این مسئله کوچکی نیست. باید امیدوار بود رعایت شود و تیم ملی ایران در جام جهانی موفق شده و از کیفیت فوتبال ایران دفاع کند.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
