گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، شب گذشته تیم ملی فوتبال ایتالیا، در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، در کمال ناباوری مقابل تیم ملی مقدونیه شمالی شکست خورد و برای دومین بار متوالی از حضور در جام جهانی ناکام ماند. ۵۷۳۷ روز یا به عبارتی ۱۶ سال از آخرین باری که ایتالیا در مرحله حذفی جام جهانی حضور داشت، می‌گذرد. آتزوری‌ها در فینال جام جهانی ۲۰۰۶ با هدایت مارچلو لیپی جام را بالای سر بردند.
بعد از آن قهرمانی، ایتالیا در دو دوره متوالی در دور گروهی حذف شد و دو دوره متوالی اخیر نیز نتواسته به جام جهانی صعود کند. تیم ملی مقدونیه، با حذف ایتالیا نیمی از شگفتی را پیموده و برای صعود به جام جهانی ۲۰۲۲، تیم ملی پرتغال را روبروی خود میبیند.
در ادامه به تیم‌هایی می‌پردازیم که عدم حضورشان در جام جهانی و حذفشان در مرحله مقدماتی ما را شوکه کرده است.
جام جهانی ۲۰۱۸؛ ایتالیا و هلند
تیم ایتالیا یکی از پرافتخارترین تیم‌های فوتبال در ادوار مختلف جام جهانی بوده است. تیمی که در ۱۴ دوره متوالی از جام جهانی حضور داشته است. آنها چهار بار در سال‌های ۱۹۳۴، ۱۹۳۸، ۱۹۸۲ و ۲۰۰۶ عنوان قهرمانی جام جهانی را به دست آورده‌اند. ایتالیا اگرچه در این دوره یکی از ضعیف‌ترین تیم های تاریخ خود را در اختیار داشت و آن صلابت و نسل طلایی ۲۰۰۶ را نداشت اما به هر حال همیشه از این تیم به عنوان یکی از مدعیان سنتی جام جهانی نام برده شده است. آنها در مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی روسیه بعد از اسپانیا دوم شدند و در پلی آف نیز در مجموع دیدارهای رفت و برگشت مغلوب سوئد شدند تا بوفون و همبازیانش بعد از ۶۰ سال، برای اولین بار بزرگ ترین تورنمنت فوتبالی جهان را از خانه تماشا کنند. هلند دیگر تیم ناکام در رسیدن به روسیه بود. نایب قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ که مقام سومی جام جهانی ۲۰۱۴ را در کارنامه داشت از صعود به جمع ۳۲ تیم نهایی جام جهانی قبل در روسیه بازماند.
تیم ملی فرانسه؛ جام جهانی ۱۹۹۰ و ۱۹۹۴
پیش از کسب میزبانی و رسیدن به عنوان قهرمانی در خانه در سال ۱۹۹۸، فرانسه روزهای بسیار سیاهی را پشت سر گذاشت. عملکرد ضعیف آنها در سال ۱۹۹۰، جای هیچ دفاعی را باقی نگذاشت اما در سال ۱۹۹۴، فرانسه با ستارگان زیادی از جمله دیوید ژینولا، اریک کانتونا، برنارد لاما، ژان پیر پاپن و ستارگان بسیار دیگری، از کاندیدای حتی قهرمانی نیز محسوب می‌شد. خروس‌ها از دو بازی آخر خود در مرحله مقدماتی تنها به یک تساوی برای صعود نیاز داشتند. شکست ناگهانی مقابل رژیم صهیونیستی قعرنشین و سپس عدم موفقیت در کسب امتیاز از بلغارستان در حالی که در یک قدمی صعود بودند، شانس حضور در جام جهانی ۱۹۹۴ را از آنها گرفت. بلغارستان با گل فراموش نشدنی امیل کاستادینوف مقابل فرانسه راهی جام جهانی شد و با صعود به نیمه نهایی یکی از شگفتی سازان بزرگ جام لقب گرفت.
تیم ملی هلند؛ جام جهانی ۲۰۰۲
هلند دومين غيبت خود در تاريخ جام جهانی را سال ۲۰۰۲ تجربه كرد. نسل لاله‌های نارنجی با ستاره‌هایی مانند رود فان نیستلروی، مارک اورمارس، فان درسار، ادگار داویدس، کلارنس سیدورف، یاپ استام و بسیاری دیگر، نتوانست به جام جهانی صعود کند. در گروهی كه تيم‌های پرتغال، آندورا، قبرس، استونی و جمهوری ايرلند حضور داشتند، هلند حتی دوم هم نشد. تیم لوئیس فان خال در مرحله مقدماتی بعد از پرتغال و ایرلند سوم شدند و بازی‌های جام جهانی كره و ژاپن را از خانه تماشا كردند.
تیم ملی انگلیس؛ جام جهانی ۱۹۷۴
الف رمزی از سال ۱۹۶۳ سرمربی تيم ملی انگليس بود و با اين تيم سال ۱۹۶۶ اولين و آخرين قهرمانی در جام جهانی را تجربه كرد اما سرعت تغيير نسل در تيم ملی كند بود و رمزی همچنان به نسل ۱۹۶۶ تكيه مي‌كرد. اتفاقی كه باعث شد آنها در مرحله مقدماتی جام جهانی ۱۹۷۴ خوب ظاهر نشوند و نتوانند صعود كنند. پس از آنکه سه‌شیرها بازی ابتدایی خود را در دور مقدماتی مقابل ولز با برتری به پایان رساندند، عدم پیروزی مقابل لهستان در هر دو دیدار رفت و برگشت، در مسابقه‌ای که همه از آن به عنوان معجزه توماژوفسکی سنگربان لهستان نام می‌برند، انگلیس را از راهیابی به جام جهانی ناکام گذاشت.
تیم ملی يوگسلاوی؛ جام جهانی ۱۹۶۶
یوگسلاوی در آن زمان نسل بسیار خوبی در اختیار داشت و حتی در جام جهانی ۱۹۶۲ تا نیمه نهایی پیش آمده بودند و حتی در يورو ۱۹۶۸ هم توانستند تا فينال خودشان را بالا بكشند. آنها در دیدارهای ابتدایی مرحله مقدماتی جام جهانی به راحتی فرانسه و لوکزامبورگ را شکست دادند اما نهایتا با باخت به سه بر صفر مقابل نروژ و فرانسه، از رسیدن به جام جهانی ناکام ماندند.
این موارد، تنها نمونه هایی از عدم صعود به جام جهانی بوده‌اند و اولین بار در طول تاریخ نبوده که تیم‌های بزرگ در عین ناباوری، شانس حضور در معتبر ترین رقابت بین‌المللی را از دست می‌دهند و قطعا آخرین بار هم نخواهد بود.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
