به گزارش میدان، تیم ملی نیوزیلند سالهاست در سکوت و دور از هیاهوی فوتبال اروپا و آمریکای جنوبی، مسیر خودش را در اقیانوسیه ساخته و آرامآرام به یکی از تیمهای قابل احترام منطقه تبدیل شده است.
فوتبال در این کشور شاید در اولویتهای اصلی مردم نباشد اما همین توجه محدود هم باعث نشده تیم ملیشان کماهمیت یا بدون برنامه باشد. برعکس نیوزیلند در هر رقابتی با نظم، برنامهریزی و جنگندگی وارد میدان شده و همین ویژگیها آن را برای هر حریفی دردسرساز کرده است.
این تیم تاکنون دو بار در جام جهانی حضور داشته یک بار در سال ۱۳۶۱ (۱۹۸۲) و بار دیگر در سال ۱۳۸۹ (۲۰۱۰). حضور دوم برای نیوزیلند تاریخی شد چون در حالی که بسیاری شانس زیادی برایش قائل نبودند، مقابل سه تیم مطرح گروهش بدون شکست از زمین خارج شد. سه تساوی پیدرپی که اگرچه باعث صعود نشد اما تصویر تازهای از فوتبال این کشور به جهان نشان داد.
در مسابقات قارهای نیز نیوزیلند معمولاً یکی از مدعیان اصلی است. از زمانی که استرالیا به کنفدراسیون آسیا پیوست، زمین رقابت در اقیانوسیه برای نیوزیلند هموارتر شد و این تیم توانست با ترکیبی از بازیکنان داخلی و لژیونرهای شاغل در لیگهای خارجی، ساختار حرفهایتری پیدا کند.
سبک بازی این تیم بیشتر بر قدرت بدنی نظم دفاعی و فوتبال ساده و مستقیم استوار است. دفاع نیوزیلند معمولاً کماشتباه است و در نبردهای هوایی برتری دارد. در خط حمله نیز بیشتر از توپهای بلند استفاده از فضاهای پشت مدافعان و ضرباهنگهای ناگهانی استفاده میکنند. شاید بازی آنها جلوه ظاهری زیادی نداشته باشد، اما تیمی هستند که تا آخرین دقیقه از فشار و جنگندگی کم نمیکنند.
نسل فعلی این تیم شامل بازیکنانی است که تجربه سالها بازی در لیگهای مختلف را دارند و این موضوع باعث شده نیوزیلند از نظر آرامش، نظم و اجرای تاکتیکی نسبت به گذشته حرفهایتر شود. ترکیب این تجربه با انرژی بازیکنان جوانتر، تیمی ساخته که دستکمگرفتنش اشتباه بزرگی است.
برای ایران، تقابل با نیوزیلند از آن مسابقاتی است که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما میتواند یکی از بازیهای پیچیده گروه باشد. اگر تیم ملی اجازه بدهد بازی وارد فضای فیزیکی و نبردهای هوایی شود، شرایط سخت خواهد شد. اما اگر ایران بتواند بازی را روی زمین نگه دارد و از تکنیک و سرعت خودش بهره ببرد، شانس پیروزی بیشتر است.
در مجموع، نیوزیلند تیمی است با شخصیت مشخص؛ آرام، کمحرف، اما سختجان و قابل احترام. تیمی که با نام بزرگ وارد زمین نمیشود، اما با تلاش و جنگندگیاش خودش را به همه تحمیل میکند. چنین تیمی اگر جدی گرفته نشود، میتواند برای هر حریفی دردسر درست کند.
