به گزارش میدان، عملکرد تیم ملی فوتسال بانوان ایران در نخستین دوره جام جهانی، با وجود کسب یک پیروزی در مرحله گروهی، در مجموع با موفقیت همراه نبود و مطابق انتظار به حذف ختم شد. این تیم در گروه D با تیمهای برزیل، ایتالیا و پاناما همگروه بود و با تنها سه امتیاز، از صعود به مرحله حذفی بازماند. حذف تیم نه تنها یک شکست فنی کوتاهمدت، بلکه بازتابی از نقاط ضعف ساختاری و مدیریتی بود که منتقدان از مدتها قبل درباره آن هشدار داده بودند.
شکستهای چهار بر یک مقابل برزیل و سه بر یک برابر ایتالیا، عمق مشکلات تیمی را نشان داد. بانوان فوتسال شاید در مواجهه با برزیل مورد انتقاد قرار نگرفتند، اما در دیدار با ایتالیا، توجه منتقدان و اعتراض هواداران را به خود جلب کردند. در نیمه اول بازیکنان ایران پیروز به رختکن رفتند، اما در نیمه دوم بازی برده را با اختلاف واگذار کردند تا عدم آمادگی این تیم در مواجهه با تیمهای بزرگ بیش از پیش نمایان شود. ضعف مفرط بدنی در نیمه دوم نمایان شد و مشکل اصلی تیم بود.
فوتسال بانوان در سالهای اخیر با مشکلات مالی، بیانگیزگی باشگاهها و ضعف سرمایهگذاری روبهرو بوده است. این چرخه معیوب به معنای کاهش کیفیت بازیکنان ورودی به تیم ملی است و در نهایت تیمی ملی فوتسال بانوان با مشکل میانگین سنی بالا بیش از پیش مواجه است که همین امر نیز بر عملکرد آنان تاثیر میگذارد. علاوه بر این، ایران توانست تنها چهار بازی تدارکاتی را تا پیش از شروع این مسابقات برگزار کند؛ دو دیدار با روسیه و دو دیدار با لهستان و نیوزلند. در حالی که کارشناسان برای آمادگی در سطح جهانی، حداقل 10 تا 15 بازی بینالمللی را ضروری میدانند.
در نهایت، این حذف نشان داد که فوتسال ایران برای پیشرفت در سطح جهانی، به بازنگری جدی در مدیریت، برنامهریزی برای توسعه پایدار و تزریق نیروهای جوان و تازهنفس نیاز دارد.
