به گزارش میدان، رقابت‌های قهرمانی جهان تیراندازی که از ۱۵ تا ۲۷ آبان‌ماه آغاز شده، نتایجی قابل‌تامل برای این رشته رقم زده است. دراین میان نام جواد فروغی، قهرمان المپیک توکیو ۲۰۲۰، یکی از چهره‌هایی بود که نگاه‌ها را به خود جلب کرد؛ هرچند نه به‌دلیل درخشش، بلکه به‌واسطه افت چشمگیر عملکردش.
فروغی که در المپیک توکیو با رکورد ۲۴۴٫۸ در رشته تپانچه بادی ۱۰ متر مردان، مدال طلا را کسب کرد و رکورد المپیک را شکست، حالا در قهرمانی جهان ۲۰۲۵ با امتیاز ۵۶۹ در رده هشتادم ایستاده است؛ نتیجه‌ای که بسیاری از کارشناسان آن را «غیرمنتظره و نگران‌کننده» توصیف کردند.
افت عملکرد این تیرانداز تنها به این رقابت محدود نمی‌شود. پیش‌تر نیز در جام جهانی تیراندازی نینگبو، فروغی با امتیاز ۵۷۹ به رتبه بیستم بسنده کرده بود. تکرار چنین نتایجی، انتقادها نسبت به روند انتخاب و اعزام ورزشکاران به مسابقات بین‌المللی را افزایش داده است.
برخی کارشناسان بر این باورند که اعزام ورزشکاری ۴۶ ساله که در سال‌های اخیر از اوج فاصله گرفته، تصمیمی قابل‌تامل از سوی فدراسیون تیراندازی است. هرچند سوابق درخشان و تجربه بین‌المللی فروغی قابل‌انکار نیست، اما تداوم حضور او در ترکیب اصلی تیم ملی در شرایطی که نسل جوان‌تری در حال رشد است، پرسش‌برانگیزاست!
در همین حال، نام هانیه رستمیان همچنان به‌عنوان یکی از معدود ورزشکارانی که با ثبات و انگیزه در حال درخشش در میادین جهانی است، مطرح می‌شود. فدراسیون باید تمرکز خود را بر استعدادیابی هدفمند، سرمایه‌گذاری بر نیروهای جوان و ایجاد فرصت برای نسل تازه معطوف کند تا چرخه افت در این رشته متوقف شود.
واقعیت این است که فروغی، هرچند روزی طلای المپیک را به گردن آویخت و نامش را در تاریخ ورزش ایران جاودانه کرد، اما هیچ قهرمانی تضمینی برای همیشه ندارد. ورزش حرفه‌ای بر پایه تداوم عملکرد، جوان‌گرایی و رقابت سالم استوار است.
اکنون انتظار می‌رود فدراسیون تیراندازی به جای تکیه بر گذشته‌های درخشان، چشم‌اندازی آینده‌نگرانه‌تر اتخاذ کند؛ آینده‌ای که در آن میدان برای نسل تازه باز باشد و تجربه قهرمانان قدیمی در خدمت رشد و پرورش استعدادهای نو قرار گیرد، نه به‌عنوان مانعی در مسیر پیشرفت این رشته.
