به گزارش میدان، شبی تلخ در خرم‌آباد برای پرسپولیس رقم خورد. جایی که سرخ‌پوشانِ همیشه مدعی، روی چمن ورزشگاه تختی خرم‌آباد مقابل خیبر نه فقط یک بازی، بلکه چیزی شبیه به «اعتبار» را واگذار کردند. پرسپولیس با نتیجه ۲ بر ۱ مغلوب خیبر خرم‌آباد شد؛ شکستی که فقط یک عدد در جدول نبود، بلکه فریادی از عمق بحران در باشگاه بود.
نمایش بازیکنان پرسپولیس نه ضعیف، که رسماً فاجعه‌بار بود. تیمی که روزی با اقتدار قهرمان می‌شد، حالا به سختی سه پاس سالم رد و بدل می‌کند. خط حمله بی‌جان، خط میانی بی‌برنامه و خط دفاعی شلخته، مثل تابلویی از فروپاشی تدریجی، جلوی چشم هواداران نقش بست. بازیکنانی که قرار بود «ستاره» باشند، در خرم‌آباد بیشتر شبیه تماشاگرانی سردرگم بودند.
داور بازی، پیام حیدری، برخلاف عملکرد تیم، شب درخشانی داشت؛ قضاوتی بی‌حاشیه و مطمئن که با کمک VAR آفساید گل دوم خیبر را به‌درستی تشخیص داد و گل را تأیید کرد اما وقتی تیمت زمین را رها کرده و امید را به فراموشی سپرده، بهترین قضاوت داور هم می‌تواند مزید بر علتی از ناکامی‌ات باشد.
در سکوها، صدای هواداران لرتبار خیبر غوغا می‌کرد و در نیمکت پرسپولیس، سکوتی سنگین حکم‌فرما بود. این سکوت فقط سکوت یک باخت نبود؛ سکوتی بود پیش از طوفانی بزرگ. طوفانی که از صندلی مدیریت شروع شد و به احتمال زیاد خیلی زود نیمکت فنی را هم درخواهد نوردید. تغییر مدیریتی پس از این شکست اولین شوک بود، اما بعید است آخرینش باشد.
پرسپولیس در این فصل نه‌تنها مدعی قهرمانی نیست، بلکه حتی نشانی از یک تیم مدعی ندارد. هرج‌ومرج در زمین با بی‌برنامگی در مدیریت گره خورده و نتیجه، تیمی است بی‌روح، بی‌انسجام و بی‌امید. این دیگر آن پرسپولیس ترسناکِ دوران اوج نیست؛ سایه‌ای بی‌جان است که فقط اسم بزرگی را یدک می‌کشد.
اعتراض هواداران به رضا درویش سرانجام جواب داد و تغییر مدیریتی اتفاق افتاد، اما سؤال اصلی این است. نسخه بعدی پرسپولیس چه خواهد بود؟ تیمی احیاشده یا ویرانه‌ای کامل؟ با این وضعیت، حتی مدعی بودن هم رؤیایی دور از ذهن به نظر می‌رسد؛ چه برسد به قهرمانی.
پرسپولیس حالا بر سر دو راهی است؛ یا باید خودش را از این باتلاق بیرون بکشد یا در تاریخ به عنوان تیمی ثبت شود که از قله افتاد و دیگر بازنگشت.
