به گزارش میدان، سپاهان پس از پشت سر گذاشتن هفت هفته از لیگ برتر و دو بازی آسیایی، نتوانسته در مهاجمان خود را تاثیرگذار و بازی‌ساز نشان دهد.
طلایی‌پوشان اصفهانی در مجموع ۹ بازی اخیر خود تنها ۸ گل به ثمر رسانده‌اند؛ آماری که در ظاهر متوسط و حتی با توجه به کیفیت نه چندان مطلوب لیگ قابل قبول به نظر می‌رسد، اما وقتی بدانیم فقط دو گل از این هشت گل را مهاجمان زده‌اند، نمای عملکرد متفاوت می‌شود.
در میان مهاجمان سپاهان، محمدمهدی لطفی و انزو کریولی تنها گل‌زنان بوده‌اند و سایر نفرات خط حمله، از جمله کاوه رضایی و علی عسکری، نه‌تنها عملکرد تأثیرگذاری نداشته‌اند بلکه در چند بازی اخیر به دلیل اعتراض هواداران و افت فنی، از ترکیب اصلی کنار گذاشته شده‌اند.
عملکرد مهاجمان سپاهان بیش از آنکه به خلق موقعیت منجر شود، به اتلاف موقعیت‌های گل‌زنی ختم شده است. موقعیت‌هایی که اغلب با پاس‌های دقیق یا حرکت‌های نفوذی مدافعان و هافبک‌ها ایجاد می‌شوند، اما در لحظه نهایی از دست می‌روند.
با این حال، بخشی از این ضعف به سبک بازی محرم نویدکیا نیز بازمی‌گردد. سپاهان در فصل جاری با چینشی محتاط و تمرکز بیشتر بر ساختار دفاعی بازی کرده است و هرچند بازی تماشایی را هم نمایش گذاشته، اما این موضوع باعث از بین رفتن موقعیت‌های این تیم نیز شده است.
همین رویکرد باعث شده مهاجمانش کمتر در موقعیت شوت‌زنی قرار بگیرند و سهم گل‌های تیم بیشتر از مدافعان و ضربات ایستگاهی بیاید. اگرچه نویدکیا همواره از تیم‌محور بودن سپاهان دفاع کرده، اما در شرایطی که مدعیان قهرمانی رقابت تنگاتنگی دارند، خط حمله‌ای که گل نمی‌زند می‌تواند تفاوت بین مدعی و ناکام را رقم بزند.
