لیگ برتر فوتبال؛ شوخی گران و بی‌نتیجه

به گزارش میدان، لیگ بیست‌ و پنجم فوتبال ایران از همان ابتدا نشانه‌های یک لیگ فرسوده، بی‌هیجان و بی‌کیفیت را بروز داده است؛ لیگی با مدعیان پرخرج که در ظاهر حرفه‌ای خود، تنها در تلاش است بقا پیدا کند. تیم‌ها از ترس اشتباه، به بازی‌هایی محتاطانه و بی‌ثمر پناه برده‌اند، تا جایی که «گل نزدن» به نوعی استراتژی بقا تبدیل شده است.

پرسپولیس، استقلال، سپاهان و تراکتور(اضلاع قدرتمند فوتبال ایران) در شروع فصل نه‌تنها اقتدار گذشته را نداشته‌اند، بلکه نمایشی از فروپاشی فنی ارائه داده‌اند. پرسپولیس در شش هفته فقط یک برد کسب کرده و با تساوی‌های قابل پیش‌بینی سرپا مانده است.

استقلال نیز که ابتدای فصل با خریدهای چند میلیاردی وعده‌ی تیم کهکشانی داده بود، در دو بازی آسیایی بدون برد مانده و در لیگ برتر هم تنها یک پیروزی در کارنامه دارد؛ باقی نتایج شامل چهار تساوی و یک شکست است. 

سپاهان هم وضعیت مشابهی دارد و فقط یک شکست بیشتر از استقلال ثبت کرده، اما تفاوتی در امتیازگیری ایجاد نکرده است.

تراکتور با سه برد شرایط بهتری دارد، اما هنوز نتوانسته به امتیاز دو رقمی برسد. این یعنی سطح رقابت به‌قدری پایین است که حتی تیم‌های میانه‌جدولی با یک برد می‌توانند جهش ده‌پله‌ای در جدول داشته باشند. به‌عنوان نمونه، اگر سپاهان با شش امتیاز در رده دوازدهم و فولاد با امتیاز مشابه در رده سیزدهم از بازی بعدی‌شان پیروز بیرون بیایند، به پای صدرنشینان جدول خواهند رسید!

مقایسه ساده با لیگ‌های اروپایی، عمق فاجعه را نشان می‌دهد: صدرنشین بوندس‌لیگا پس از شش هفته ۱۸ امتیاز دارد، یعنی دقیقاً دو برابر صدرنشین لیگ ایران. در لیگ عربستان نیز تیم‌های بالای جدول میانگین دو و نیم امتیاز از هر بازی گرفته‌اند.

بحران گلزنی در ایران هم ادامه دارد؛ در ۴۸ بازی برگزارشده، تنها ۸۱ گل به ثمر رسیده میانگین ۱.۶۸ گل در هر مسابقه. نیمی از دیدارها مساوی تمام شده‌اند، و این یعنی لیگ برتر بیش از آن‌که زمین رقابت باشد، به زمین احتیاط و ترس تبدیل شده است. مربیان نیز، به تعبییر سعید اخباری، ترجیح می‌دهند «گل نخورند» تا «گل بزنند.

در همین بستر، فرزاد آشوبی، پیشکسوت فوتبال ایران، هشدار می‌دهد که این روند تصادفی نیست: فوتبال ما کاملاً رو به افول است و این یک چیز جدی است. نتایجی را الان کسب می‌کنیم که قبلاً برای ما باورکردنی نبود. من چون در آکادمی‌ها کار می‌کنم، یک بی‌توجهی عامدانه را در فوتبال پایه کشور مشاهده می‌کنم.

او همچنین به ضعف ساختاری تیم‌های مدعی اشاره می‌کند: افت شدیدی در تیم‌های قدرتمند ما ظهور کرده است. استقلال وقتی در بازی گذشته بازیکنان جوان خودش را به زمین فرستاد، عملکرد تیم کلاً عوض شد. چرا باید بازیکنی که یکی دو سال است بازی نکرده، به تیم‌های سطح اول ما اضافه شود، آن هم با رقمی چند برابر قیمت واقعی‌اش؟

از نظر آماری نیز فوتبال ایران در کم‌گل‌ترین دوران خود به سر می‌برد. استقلال با هشت گل در شش هفته پرگل‌ترین تیم لیگ است (با تفاضل گل صفر!)؛ در حالی که العین امارات در پنج هفته ۱۰ گل و النصر عربستان در چهار هفته ۱۴ گل به ثمر رسانده‌اند.

لیگ برتر ایران تنها در نام برتر است. در عمل به یک نمایش فرسوده تبدیل شده است؛ نمایشی گران‌قیمت و بی‌نتیجه که در آن نه خبری از تاکتیک است، نه شور و هیجان. فوتبالی که میلیاردها تومان هزینه می‌کند تا در نهایت، با خیال راحت مساوی بگیرد.