پیروزی پر از اما و اگر؛ صعود والیبال ایران از گروهی به ظاهر آسان!

به گزارش میدان، رقابت‌های قهرمانی جهان والیبال از ۲۱ شهریور آغاز شد و تیم ملی ایران در حالی قدم به این مسابقات گذاشت که بسیاری انتظار صعودی آسان از گروه A را داشتند. اما واقعیت زمین مسابقه با پیش‌بینی‌ها فاصله زیادی داشت.

ایران در گام نخست مقابل مصر، تیمی که پیش‌تر در دیداری تدارکاتی به راحتی شکستش داده بود، با نتیجه ۳ بر ۱ مغلوب شد. همین شکست همه محاسبات را به هم ریخت. بازی دوستانه پیش از آغاز رقابت‌ها، عملاً فرصت مناسبی به مصری‌ها داد تا نقاط ضعف تیم ایران را به خوبی شناسایی کنند و در اولین مسابقه رسمی، پیاتزا و شاگردانش را غافلگیر کنند. این شکست غیرمنتظره نه‌تنها روحیه تیم را متزلزل کرد، بلکه زنگ خطری جدی برای والیبال ایران بود.

در دومین دیدار، ایران مقابل تونس  تیم چهلم رنکینگ جهانی قرار گرفت. در حالی که روی کاغذ کار آسانی پیش‌بینی می‌شد، ملی‌پوشان باز هم با شروعی متزلزل زمین را ترک کردند. هرچند در ادامه توانستند جریان بازی را در دست بگیرند و با نتیجه ۳ بر ۱ پیروز شوند، اما همین افت و خیزها نشان داد که تیم هنوز از ثبات لازم برخوردار نیست.

بازی سوم با فیلیپین، تبدیل به یکی از پرچالش‌ترین دیدارهای گروه شد. مسابقه‌ای طولانی و نفس‌گیر که با وجود فرصت‌های متعدد برای ایران، به ست پنجم کشیده شد و در نهایت شاگردان پیاتزا با نتیجه ۳ بر ۲ پیروز شدند. این برد اگرچه صعود ایران به مرحله بعد را تضمین کرد، اما مسیر پر فراز و نشیبی که تیم برای رسیدن به آن طی کرد، جای تأمل جدی دارد. فیلیپینی که درگذشته حرفی برای گفتن در والیبال نداشت همان تیمی شد که مقابل ایران بازی را به ماراتن کشاند و نزدیک بود شگفتی بزرگی رقم بزند.
درست است که تیم ملی با صعود از گروه A و کسب دو پیروزی، گام نخست را پشت سر گذاشت و این اتفاق بی‌شک جای خوشحالی دارد؛ اما نباید تنها به نتیجه نهایی دل‌خوش بود. نوع بازی‌ها، باخت‌های غیرمنتظره و ست‌های از دست رفته نشان می‌دهد این صعود بیشتر از آنکه حاصل اقتدار باشد، نتیجه تقلا و سختی بوده است. بنابراین به جای جشن گرفتن زودهنگام، بهتر است به کیفیت عملکرد تیم ملی با نگاهی دقیق‌تر و نقادانه‌تر توجه کرد؛ چرا که ادامه این مسیر بدون اصلاح اشتباهات می‌تواند به سرعت متوقف شود.

با همه این شرایط، آنچه بیش از نتایج اهمیت دارد، کیفیت عملکرد ایران در مرحله گروهی است. تیمی که پیش از شروع مسابقات از مسیر آسان صعود سخن می‌گفت، در عمل باخت به مصر و از دست دادن چندین ست مقابل تونس و فیلیپین را تجربه کرد. این یعنی در مراحل بعدی که رقبای قدرتمندتر و با تجربه‌تری انتظار ایران را می‌کشند، کوچک‌ترین لغزش می‌تواند پایان کار باشد.

شاید وقت آن رسیده باشد که کادر فنی به جای تکیه بر وعده‌ها و خوش‌بینی‌های پیش از مسابقات، واقع‌بینانه‌تر به شرایط نگاه کند و راه‌حل‌های فوری برای ترمیم نقاط ضعف تیم پیدا کند. چرا که اگر در گروهی که آسان تلقی می‌شد چنین دشواری‌هایی پیش آمد، در برابر غول‌های والیبال جهان، مسیر صعود به مراتب دشوارتر خواهد بود.