گذری به تساوی تلخ و نمایش ناامید کننده سرخ‌ها در گام نخست؛ خشت اول چون نهد معمار کج...

به گزارش میدان، تساوی پرسپولیس مقابل فجرسپاسی در هفته اول لیگ برتر، نه  صرفا به دلیل نتیجه شوکه‌کننده این دیدار، بلکه به دلیل نوع نمایش سرخ‌پوشان قابل تأمل بود. طبیعی است که عدم حضور بازیکنانی مانند نیازمند، اوریه، سرلک، عمری و... با توجه به عدم ثبت قراراداد آن‌ها ضربه جدی به وحید هاشمیان وارد کرد و عملاً سرمربی پرسپولیس یک تیم کامل از نفرات اصلی‌اش را در اختیار نداشت اما این موضوع نمی‌تواند تمام دلایل نمایش پراشتباه و ناهماهنگ تیم را در شهر قدس توجیح کند.

هاشمیان تیمش را با سیستم ۱-۲-۳-۴ با محوریت هافبک هجومی پشت مهاجم به زمین فرستاد اما کاملاً مشخص بود که بین خطوط پرسپولیس فاصله زیادی وجود دارد و هافبک‌های میانی در زمان از دست رفتن توپ قادر به پوشش این فضا نیستند. اشتباهات فردی، به‌ویژه از سوی سروش رفیعی و فرشاد احمدزاده چند بار پرسپولیس را در معرض ضدحمله قرار داد و فجرسپاسی با همین بازی‌سازی‌ها و استفاده از توپ‌های لو رفته توسط تیم حریف، تنها گل بازی را به ثمر رساند و چند موقعیت خوب دیگر را هدر داد.

عجیب‌تر اینکه در شرایطی که تیم نیاز فوری به ایجاد عرض و سرعت در حمله داشت، هاشمیان اولین تعویضش را با بیرون کشیدن امین کاظمیان انجام داد. تصمیمی که با آمدن محمد خدا‌بنده لو همراه شد و از سرعت بازی میزبان کاست.

از طرف دیگر، این سؤال همچنان مطرح است که اگر برنامه تیم روی ارسال‌های مستقیم است، چرا بازیکنی مثل سردار دورسون از ترکیب کنار گذاشته شده و چرا وحید امیری حتی در چنین شرایطی در دفاع چپ به میدان نمی‌رود و جای او به فرشاد احمدزاده داده می‌شود؛ بازیکنی که در پست غیرتخصصی بازی داده شد و در نهایت هم تعویض شد تا اورونوف که ظاهراً آماده بازی هم بود، در دقایق پایانی وارد زمین شود. همین موضوع در مورد سروش رفیعی هم صدق می‌کند. او یکی از ضعیف‌ترین نمایش‌هایش را ارائه داد اما تا دقیقه ۸۰ در زمین ماند و خبری از تعویض او نبود. سروش مثل فصل قبل یکی از بدترین‌ها بود. 

در مقابل اما عملکرد بازیکنی مانند باکیچ که به تازگی نیز به تیم اضافه شده است، غیرقابل پیش‌بینی بود. چراکه دور از انتظار و کارنامه‌ای که از او سراغ داشتیم در میدان پا به توپ شد. باکیچ از جمله بازیکنانی بود که در دیدار مقابل فجرسپاسی خودی نشان داد تا تصورات درباره او به‌کلی تغییر کند. در کنار او از تاثیرگذاری نقش براجعه نیز نمی‌شود چشم‌پوشی کرد. براجعه که پیش از این نیز توانایی‌هایش را ثابت کرده بود،  در بازی دیشب در یک موقعیت حساس و تک به تک با دروازه‌ای خالی، ناجی سنگربان سرخ‌ها شد تا پرسپولیس گل دوم را دریافت نکند. 

امیررضا رفیعی که در یک توفیق اجباری به‌جای نیازمند درون دروازه پرسپولیس حاضر شد، برخلاف تجربه کوتاه مدت و سن کمش عملکرد قابل دفاعی از خود نشان داد و ۳ موقعیت تک به تک را با موفقیت دفع کرد. او مانند ۲ فصل پیش که بیرانوند نتواست ۴ بازی در ترکیب تیم قرار داشته باشد، به میدان رفت و کلین‌شیت هم به افتخاراتش اضافه کرد، بار دیگر در سنگر سرخ خوش درخشید. 

در نهایت پرسپولیس با گل لحظه‌های پایانی علی علیپور از شکست خانگی مقابل تیمی که تازه از لیگ یک صعود کرده بود گریخت. با وجود این شرایط، سرمربی تیم در پایان بازی از عملکرد شاگردانش ابراز رضایت کرد. جمله‌ای که اگرچه احتمالا برای حمایت روحی از بازیکنان بیان شد اما فاصله زیادی با واقعیت فنی بازی داشت. از امروز به بعد، مطالبه اصلی از هاشمیان نه فقط ایجاد هماهنگی، بلکه تصمیم‌گیری دقیق‌تر در جریان مسابقه و استفاده عاقلانه از پتانسیل بازیکنان خواهد بود.

هواداران باشگاه می‌دانند که پرسپولیس هاشمیان هنوز خام است و برای نتیجه‌گیری‌های بهتر باید صبور بود اما طبیعتا برای ایجاد هماهنگی در میدان جنگ شکیبایی تا آخر فصل معنایی ندارد؛ چراکه هر لحظه غفلت سرخ‌پوشان را یک قدم از جام قهرمانی دور می‌کند.