مبینی: با مسکن در مسابقات شرکت کردم؛ مصدومیتم مانع از ثبت رکورد بالاتر شد

ریحانه مبینی، ورزشکار پرش طول کشور که در مسابقات جام کازانف قزاقستان موفق به کسب مدال برنز شد، در گفت‌وگو با خبرنگار میدان درباره شرایط مسابقه و عملکرد خود اظهار داشت: قبل از مسابقه یک مصدومیت خیلی مختصر در ناحیه کمر داشتم و به همین دلیل نتوانستم آن‌طور که باید تمرین کنم. همین موضوع باعث شد از نظر ذهنی هم کمی به‌هم ریخته باشم. از خودم توقع بیشتری داشتم و فکر می‌کردم بتوانم رکورد بالاتری ثبت کنم با توجه به آمادگی بدنی که داشتم. همان آسیب و ترسی که از آن داشتم باعث شد به عدد مدنظر نرسم. در نهایت سوم شدم و از خودم راضی نبودم. هدفم کسب سهمیه جهانی بود که متأسفانه موفق به ثبت آن نشدم.

وی در خصوص وضعیت مصدومیت خود نیز افزود: الان شرایط به‌گونه‌ای است که هنوز مشخص نیست که مصدومیت کمرم خیلی جدی است یا سطحی. در فشار تمرینات بودم و نتوانستم حجم تمرینات را کم کنم، به همین دلیل درد کمر همراهم بود و مسابقه برای من سخت‌تر شد. نیاز داشتم حداقل یک هفته استراحت کنم اما چون مسابقه اهمیت زیادی داشت، با مصرف مسکن شرایط را کنترل کردم. الان خیلی وضعیت بهتری دارم، فدراسیون هم مسابقه دیگری برای من در نظر گرفته تا بتوانم در آن شرکت کنم. اگر این شانس فراهم شود، می‌توانم از آخرین فرصت خود برای حضور در صحنه جهانی استفاده کنم. سطح مسابقات برای من خیلی مهم است. رکوردهای خوبی داشتم و در رنکینگ نیز جایگاه مناسبی پیدا کردم، اما چون مسابقات قبلی سطح بالایی نداشتند، امتیاز لازم را نگرفتم. حالا اگر اعزام دیگری انجام شود، می‌تواند اتفاق مثبتی باشد.

مبینی درباره شرایط تمرینات و اردوها بیان کرد: در اردوهایی که برگزار شد حضور داشتم، اما به خاطر مصدومیت مجبور شدم مدتی را به کارهای درمانی و پزشکی اختصاص دهم. بعد از حدود ده روز دوباره به اردو برگشتم و تمریناتم را ادامه دادم.

قهرمان پرش طول کشور در خصوص مسابقات کره جنوبی نیز اظهار داشت: من در سومین روز مسابقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی وارد پیست شدم و می‌دانستم که لحظه‌ مهمی در انتظارم است. پرش اولم ۶.۳۴ متر بود و همین شروع خوبی به من داد. در پرش دوم توانستم رکورد ۶.۴۰ متر را ثبت کنم که بهترین نتیجه‌ام در این رقابت‌ها شد. یک بار خطا داشتم اما در ادامه با پرش‌های ۶.۱۳ و ۶.۳۳ متر دوباره تمرکزم را حفظ کردم. وقتی فهمیدم مدال طلا برای ایران قطعی شده، باورم نمی‌شد. این اولین مدال طلای تاریخ دو و میدانی بانوان ایران در آسیاست و خوشحالم که توانستم این افتخار را به دست بیاورم.

وی در پاسخ به این پرسش که چه عواملی می‌تواند نقش پررنگی در موفقیت داشته باشد، گفت: برای من مسابقات جهانی اهمیت زیادی دارد. آنجا سطح رقبا بسیار بالاست و اگر اعزام شوم، چه قبل از بازی‌های آسیایی و چه بعد از آن، می‌توانم راحت‌تر رنکینگ خود را بهبود ببخشم. متأسفانه تاکنون چنین فرصتی فراهم نشده و امیدوارم این بار بتوانم شانس خود را امتحان کنم.

قهرمان دوومیدانی کشور درباره امکانات و زیرساخت‌های تمرینی اظهار داشت: از لحاظ تجهیزات و زیرساختی مشکلی وجود ندارد. در شهرستانی که هستم شرایط قابل قبول است و در تهران هم اردوها برگزار می‌شود و وضعیت تمرینی خوب است.

مبینی درباره بزرگ‌ترین چالش خود به‌عنوان یک ورزشکار زن تصریح کرد: به نظرم بزرگ‌ترین دغدغه دیدن میدان‌های بزرگ و رقابت با حریفان سطح بالاست. هرچقدر با رقبای سطح بالاتر روبه‌رو شویم، تجربه بیشتری به دست می‌آوریم و به این باور می‌رسیم که تفاوتی میان ما و ورزشکارانی که در اروپا یا آمریکا تمرین می‌کنند وجود ندارد. معمولاً در ابتدا فکر می‌کنیم سطح آن‌ها خیلی بالاست، اما وقتی کنارشان تمرین می‌کنیم می‌بینیم چیزی بیشتر از ما ندارند. بیشتر به باور ذهنی و اعتماد به‌نفس مربوط می‌شود. شخصاً احساس می‌کنم حضور در میدان‌های بزرگ و تمرین کنار رقبای مطرح دنیا می‌تواند به من کمک کند تا به خودم باور بیشتری پیدا کنم و شرایط تمرینی آن‌ها را از نزدیک ببینم. به نوعی می‌توان گفت مسابقات تدارکاتی و حضور بیشتر در رقابت‌ها باعث ایجاد باور قلبی و ذهنی در ما خواهد شد.