وقتی تخصص‌گرایی در فدراسیون کبدی مرد؛ تدارکاتچی در جایگاه دبیری؟

به گزارش میدان، عباس اورسجی رئیس فدراسیون کبدی، علی رحمانیون را به عنوان سرپرست دبیری فدراسیون کبدی منصوب کرد. اصولا دبیر یک فدراسیون، نفر دوم مدیریت آن مجموعه به حساب می‌آید و از نظر فنی شاید از شخص رئیس فدراسیون نیز جلوتر باشد؛ زیرا مسئولیت‌های یک رئیس در مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به حدی است که شاید به مسائل فنی کمتر بتواند رسیدگی کند.

عدم وجود نخصص  یا بی‌تجربه در فدراسیون‌ها باعث دور شدن یک رشته ورزشی از اهداف و وظایف می‌شود. از طرفی جایگاه سرپرست دبیری، برای آموزش افراد مناسب نیست و نیاز دارد که اشخاص با تجربه و پشتوانه عملکردشان به این سمت دست یابند. این مسائل باعث می‌شود انجام وظایف، مسابقات و هماهنگی کارها نه تنها با تاخیر مواجه شود بلکه مشکلات اساسی برای آن رشته پیش بیاید.

حضور افرادی که در زمینه‌هایی مثل اجرایی یا تدارکات تجربه دارند، در رده‌های اولیه انتخاب درستی نیست و در شرایط بحرانی، تجربه مدیریت اهمیت ویژه‌ای دارد. افرادی که فاقد تجربه هستند ممکن است نتوانند به درستی بحران‌ها را مدیریت کنند و این می‌تواند به بروز مشکلات جدی منجر شود. با این حال در فدراسیون کبدی، رحمانیون در جایگاهی قرار گرفته است که هیچ تجربه‌ای در آن ندارد و از نظر فنی نیز نمی‌توان او را به عنوان دبیر فدراسیون پذیرفت.

اورسجی، رئیس فدراسیون کبدی، سال‌هاست که ریاست فدراسیون آسیا را نیزبه عهده دارد و مهم‌ترین مسئله اینجاست که آیا در تمام کشور پهناور ایران و آسیا، هیچ شخصیت فنی برای این جایگاه وجود نداشت که امروز باید فردی به دور از موضوعات فنی به عنوان سرپرست دبیری انتخاب شود؟ 

بی‌تجربگی در سطوح بالای مدیریتی می‌تواند باعث کاهش انگیزه و اعتماد به نفس سایر اعضای تیم شود. ورزشکاران و مربیان ممکن است احساس کنند که نظرات و تجربیاتشان نادیده گرفته می‌شود؛ می‌تواند مانع از پیاده‌سازی برنامه‌های توسعه‌ای و نوآورانه شود.

از طرف دیگر این مسئله در فدراسیون‌ها می‌تواند چالش‌های جدی را به همراه داشته باشد زیرا برای ارتقاء کیفیت مدیریت و عملکرد فدراسیون‌ها، ضروری است که تدابیر لازم برای جذب و پرورش افراد با تجربه اتخاذ شود. تنها در این صورت است که فدراسیون‌ها می‌توانند به اهداف خود دست یابند و در عرصه‌های بین‌المللی موفق باشند.

سوالی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که آیا این افراد که در حال حاضر در فدراسیون‌ها مشغول هستند، با چه مولفه‌هایی وارد این سمت شدند؟ چرا در سمت دبیری یا حتی ریاست در فدراسیون‌ها مطلقا از خود ورزشکاران استفاده نمی‌شود؟ ورزشکاران فعال در هر فدراسیون، با چالش‌ها، مشکلات زیرساختی و مسائل بین‌المللی آشنایی بیشتری دارند.

برای فهم بیشتر این مطلب فدراسیون کبدی می‌تواند مثال مناسبی باشد که به تازگی دبیر جدید منصوب شده است؛ علی رحمانیون، دبیر جدید فدراسیون کبدی، تجربه چندانی برای دبیری ندارد. وی بیشتر سال‌های کاری خود را در بخش تدارکات و اجرایی گذرانده است، اکنون گزینه مناسبی برای دبیری است؟ تمامی این سوال‌ها از ریاست فدراسیون کبدی است که افراد باتجربه‌تر در این عرصه و با دستاوردهای بهتر مناسب سمت دبیری نبودند؟ چرا باید با حضور این افراد از کسب افتخارات، مخصوصا در بازی‌های آسیایی عقب بماند؟

باحضور وی به عنوان دبیر در این فدراسیون زنگ خطری برای افراد فنی نتایج آینده کبدی ایران است. ازحضور موثر علی رحمانیون اطلاعاتی دقیقی وجود ندارد اما او در تمام سفرها و اردوها بدون نیاز به حضور وی مشارکت داشته است. دستاوردهای او در دوران دبیری فدراسیون اسکی و ورزش‌های زمستانی چه چیزهایی بودند که امروز باید در یک فددراسیون دیگر هم بکارگیری شود؟ گمانه زنی‌ها بر این است که وی با استفاده از افراد این سمت را کسب کرده است.

فدراسیون‌ها باید فضایی فراهم کنند که افراد با تجربه بتوانند نظرات و تجربیات خود را با دیگر اعضا به اشتراک بگذارند، نه آنکه با انتصاب افراد بی‌تجربه باعث تضعیف روحیه ورزشکاران شود.