واکاوی تصمیمات پیاتزا در تیم ملی والیبال؛ پایانی تلخ برای مسیری امیدوار کننده!

به گزارش میدان، لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ از ۲۶ خرداد آغاز شد و شاگردان روبرتو پیاتزا در هفته نخست به مصاف تیم‌های قدرتمند برزیل، آمریکا، اسلوونی و اوکراین رفتند. در ادامه، ملی‌پوشان کشورمان در هفته دوم برابر صربستان، آرژانتین، آلمان و هلند به میدان رفتند و در هفته سوم نیز جدال‌های سرنوشت‌سازی برابر لهستان، چین، فرانسه و بلغارستان برگزار کردند.

تیم ملی ایران که پیش از دیدار پایانی هفته سوم با پنج برد و شش شکست در جایگاه سیزدهم جدول قرار داشت، برای صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی نیازمند کسب حداقل هفت پیروزی بود. با این حال شکست در دو دیدار حساس برابر لهستان و فرانسه شانس صعود را کمرنگ کرد و ایران را در مسیر دشوار و کم‌امید معجزه قرار داد.

با این وجود، همه‌چیز برای یک بازگشت تاریخی آماده بود. ملی‌پوشان کشورمان در آخرین دیدار خود موفق شدند بلغارستان را با نتیجه قاطع ۳ بر ۰ شکست دهند. در سایر دیدارهای سرنوشت‌ساز، ژاپن آمریکا را ۳ بر ۰ مغلوب کرد و کانادا با نتیجه ۳ بر ۱ اوکراین را از پیش‌رو برداشت تا سه شرط از چهار شرط لازم برای صعود ایران محقق شود. اما در دیدار پایانی، صربستان در حالی که یک ست تا پیروزی فاصله داشت، در نهایت با نتیجه ۲ بر ۳ مغلوب اسلوونی شد تا رؤیای شاگردان پیاتزا برای صعود به هفته چهارم ناتمام بماند.

به این ترتیب، تیم ملی والیبال ایران با ثبت ۶ پیروزی و ۶ شکست و کسب ۱۹ امتیاز در رده هشتم جدول ایستاد و از حضور در جمع هفت تیم پایانی (به اضافه چین میزبان، هشت تیم)  بازماند.

تغییر رویکرد؛ شروعی برای آینده‌ای روشن

ناکامی ایران در صعود به مرحله نهایی اگرچه تلخ بود، اما نمی‌توان دستاوردهای این تیم را نادیده گرفت. والیبال ایران طی سال‌های اخیر همواره در لیگ ملت‌ها عملکردی ضعیف داشت و در معرض سقوط قرار می‌گرفت. در سال‌های گذشته، شمار بردهای تیم ملی در لیگ ملت‌ها حتی به زحمت به دو پیروزی می‌رسید؛ اما با حضور روبرتو پیاتزا، سرمربی ایتالیایی، خون تازه‌ای در رگ‌های والیبال ایران جاری شد.

هدف زیر سؤال بردن مربیان پیشین نیست، اما ضروری است عملکرد آنان با نگاهی دقیق و منصفانه بررسی شود. تکیه‌ی صرف بر نام و اعتبار ستاره‌های قدیمی، هرچند ارزشمند اما به‌تنهایی تضمین‌کننده‌ پیشرفت نیست. رشد و موفقیت مستلزم ارزیابی واقع‌بینانه، برنامه‌ریزی اصولی و بهره‌گیری از دانش روز است.

پیاتزا با اتخاذ رویکردی جسورانه، بسیاری از ستاره‌های قدیمی تیم ملی را کنار گذاشت و مسیر جوان‌گرایی را در پیش گرفت. او به نسل جدید والیبال ایران میدان داد و کوشید روحیه جنگندگی و لذت بردن از بازی را در میان شاگردانش تقویت کند. این تصمیم در شرایطی اتخاذ شد که بازیکنان در هفته‌های نخست لیگ ملت‌ها، هم‌زمان با درگیری‌های منطقه‌ای و دوری از خانواده، فشار روانی زیادی را تحمل می‌کردند. در این میان، میلاد تقوی رئیس فدراسیون والیبال با حمایت کامل از برنامه‌های سرمربی تیم ملی، نقش مهمی در تثبیت این مسیر ایفا کرد. نتیجه این حمایت و اعتماد به نسل جدید، کسب شش پیروزی ارزشمند و تثبیت جایگاه ایران در رده‌بندی جهانی بود؛ دستاوردی که برای تیمی که تا چندی پیش همواره در آستانه سقوط قرار داشت، یک پیشرفت چشمگیر محسوب می‌شود.

سرمربی تیم ملی والیبال ایران با شناخت دقیق از ضعف‌های ساختاری والیبال ایران، نه‌تنها به جوان‌گرایی بسنده نکرد، بلکه تلاش کرد سبک بازی تیم ملی را به‌روز کند. او تمرینات تاکتیکی متنوعی طراحی کرد، بر سرعت انتقال توپ و انسجام تیمی تأکید داشت و بازیکنان را تشویق کرد از منطقه امن همیشگی خود بیرون بیایند. او به شاگردانش جرأت داد سرویس‌ها و ابشار‌های سرعتی و ریسکی بزنند و با اعتمادبه‌نفس بیشتری در لحظات حساس بازی کنند؛ تغییری که باعث شد تیم ملی در بسیاری از مسابقات حتی برابر قدرت‌های بزرگ جهان، نمایش‌هایی جسورانه و فراتر از انتظار داشته باشد.

پایان تلخ، آغاز یک مسیر امیدوارکننده

هرچند رؤیای حضور در مرحله نهایی لیگ ملت‌های ۲۰۲۵ برای شاگردان پیاتزا محقق نشد، اما نمایش تیم ملی در این دوره نویدبخش روزهای روشن‌تری برای والیبال ایران است. تیمی که حالا اعتماد به نفس بیشتری دارد، نسل تازه‌ای از بازیکنان را به میدان فرستاده و در مسیر بازسازی قرار گرفته است. والیبال ایران اکنون در آغاز راهی تازه قرار دارد؛ مسیری که می‌تواند با تداوم حمایت‌ها و مدیریت حرفه‌ای، دوباره این تیم را به جایگاه شایسته خود در والیبال جهان برساند.