- صفحه اصلی
- فوتبال ایران
- کشتی و وزنهبرداری
- توپ و تور
- رزمی
- ورزش زنان
- سایر ورزشها
- ورزش جهان
- چند رسانه ای
به گزارش میدان، مجمع عمومی سالانه فدراسیون بسکتبال جمهوری اسلامی ایران، در کمال شگفتی و در سکوتی مطلق و البته بهصورت آنلاین برگزار شد؛ سکوتی که نه تنها جامعه رسانهای را از حضور و پوشش آن محروم ساخت، بلکه شائبههای بسیاری را نیز به دنبال داشت. برگزاری چنین رویدادی در حالیکه کمترین اطلاعرسانی صورت گرفته و خبرنگاران بهعنوان چشم و گوش مردم کنار گذاشته شدند، بیش از هر چیز نشاندهنده فرار از شفافیت است.
آنچه جای سؤال دارد، نه صرفاً برگزاری آنلاین مجمع، بلکه پنهانماندن آن از افکار عمومی و حذف کامل رسانههاست. چرا باید مجمع سالانه یک فدراسیون مهم، بیهیچ اطلاع قبلی و در غیاب رسانهها برگزار شود؟ این رفتار نه تنها نادیدهگرفتن جایگاه رسانههاست، بلکه بیاحترامی آشکاری به جامعه بزرگ بسکتبال است؛ جامعهای که انتظار دارد تصمیمگیریها و تحولات در فضایی روشن و قابل رصد انجام گیرد، نه در سایه و بیصدا.
نکتهای عجیبتر از این بیخبری، زمانبندی مشکوک برگزاری این مجمع است. در حالیکه نخستین رویداد رسمی تیم ملی در تاریخ ۲۲ تیر ماه برگزار شده بود، مجمع تنها یک روز بعد یعنی ۲۳ تیر ماه برگزار شد. آیا فدراسیون تلاش میکند ارزیابیها و انتخابها، پیش از شکلگیری نتایج میدانی، نهایی شوند؟ اگر چنین است، این رویکرد نه تنها غیرحرفهای بلکه برخلاف روح ورزش است؛ ورزشی که ذات آن رقابت، ارزیابی و پاسخگوییست.
فدراسیون بسکتبال باید نسبت به این روند پاسخگو باشد. تصمیماتی که در پشت درهای بسته گرفته میشوند، بدون شفافیت و مشارکت رسانهها و افکار عمومی، بیاعتبارند و به بیاعتمادی دامن میزنند. جامعه بسکتبال کشور حق دارد بداند چه میگذرد، چرا چنین زمانبندیهایی اتخاذ میشود و چه اهدافی در پس این سکوت پنهان است. مدیریت سکوتمحور، نه تنها پاسخی به نیازهای ورزش کشور نیست، بلکه تهدیدی برای آینده آن است.