روایت پر فراز و نشیب ایران در هفته اول لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۲۵؛ آزمایش و خطا به سبک پیاتزا

به گزارش میدان، هفته نخست لیگ ملت‌های والیبال ۲۰۲۵ به میزبانی شهر ریودوژانیرو برزیل آغاز شد و تیم ملی والیبال ایران به مصاف حریفان خود رفت . این هفته از مسابقات با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بود؛ از تقابل با تیم‌های قدرتمند تا رخدادهای بیرون از زمین که بازیکنان را به لحاظ روحی تحت‌تأثیر قرار داد. با این حال، تلاش بازیکنان و کادر فنی، نمایشی امیدوارکننده از عزم، توان فنی و ظرفیت بالای تیم ملی ایران را به تصویر کشید.

بازی اول: برزیل – ایران

ایران در نخستین دیدار خود با میزبان رقابت‌ها، یعنی برزیل، روبرو شد. طبیعتاً اولین بازی هر تورنمنتی در زمین حریف و در مقابل چشمان هزاران تماشاگر پرشور برزیلی، شرایطی دشوار و پر فشاری را برای هر تیمی ایجاد می کند. برزیل، یکی از مدعیان اصلی قهرمانی، با استفاده از تجربه و جو حمایتی سالن مسابقات، بازی را با قدرت آغاز کرد. با وجود این‌که ایران در برخی مقاطع نمایش‌های قابل قبولی ارائه داد اما در نهایت نتوانست از پس تجربه و قدرت تیم میزبان برآید.

بازی دوم: ایران –  آمریکا

در دیدار دوم، تیم ملی ایران به مصاف ایالات متحده رفت؛ آمریکایی‌ها  با ترکیبی جوان و نسبتاً بی‌تجربه وارد رقابت‌ها شده بودند. با توجه به شرایط فنی دو تیم و ترکیب آمریکا، انتظار می‌رفت ایران بتواند این بازی را با پیروزی پشت سر بگذارد؛ به‌ویژه اینکه در آن زمان هنوز بحران سیاسی و اخبار مربوط به درگیری نظامی نیز مطرح نشده بود و بازیکنان از نظر روحی در وضعیت نسبتاً پایداری قرار داشتند. شاگردان پیاتزا در ست‌های اول و دوم نمایشی  امیدوارکننده ارائه دادند، اما در ادامه بازی به ست پنجم کشیده شد و در نهایت با اختلافی اندک به سود آمریکا به پایان رسید. با این‌که نتیجه نهایی ناامیدکننده بود اما عملکرد تیم نشان داد که ظرفیت پیروزی در این دیدار کاملاً در دسترس بود.

پس از این مسابقه، خبری تلخ از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی به خاک ایران منتشر شد؛ رخدادی که بدون تردید بر روح و روان بازیکنان اثر گذاشت. بسیاری از اعضای تیم، خانواده و عزیزانشان در ایران بودند و نگرانی عمیقی نسبت به وضعیت کشور و هموطنانشان پیدا کردند. هرچند این بازیکنان  دور از وطن، با تعهد حرفه‌ای خود در زمین حاضر شدند اما نمی‌توان از تأثیر شرایط روحی آن‌ها چشم‌پوشی کرد. ورزشکاران، پیش از آن‌که قهرمانان ملی باشند، انسان‌اند؛ با دل‌مشغولی‌هایی که گاه فراتر از زمین بازی معنا می‌یابد.

بازی سوم: ایران – اسلوونی

در دیدار سوم برابر اسلوونی، تیم ملی ایران با وجود فشار روانی ناشی از تحولات اخیر، نمایشی نسبتاً قابل قبول از خود به جای گذاشت. اگرچه بازی با شکست همراه بود اما نمی‌توان تلاش بازیکنان و تأثیر تاکتیکی سرمربی تیم، روبرتو پیاتزا را نادیده گرفت. هماهنگی نسبی در خطوط مختلف و بازگشت‌های مقطعی در امتیازگیری‌ها، نشان از ظرفیت تاکتیکی تیم داشت. البته با توجه به زمان اندک حضور پیاتزا در رأس کادر فنی، هنوز برای قضاوت نهایی درباره عملکرد او زود است.

بازی چهارم: ایران – اوکراین

در چهارمین و آخرین دیدار هفته، تیم ایران برابر اوکراین قرار گرفت و موفق شد نخستین پیروزی خود را در این دوره از رقابت‌ها ثبت کند. این برد شیرین نه تنها پاداشی برای تلاش‌های فنی تیم بود، بلکه در بُعد احساسی نیز معنای خاصی داشت. در میان تمام نگرانی‌ها و اضطراب‌های ناشی از فضای سیاسی و اجتماعی، این پیروزی مانند نوری کوچک از دل خاک برزیل به سمت ایران فرستاده شد؛ هدیه‌ای کوچک اما با ارزش، از سوی فرزندان وطن به مردمی که این روزها چشم انتظار خبرهای خوب‌ هستند.

تیم ملی والیبال ایران با وجود تمام فشارهای بیرونی و دشواری‌های بازی در خاک حریفان، عملکردی قابل قبول از خود به جا گذاشت. کسب یک برد، نمایش قدرتمند در برابر آمریکا، و حفظ انسجام تیمی در میانه بحران، نشان از بلوغ روانی و فنی بازیکنان دارد. با توجه به تمرینات پیش از مسابقات و حضور یک سرمربی تازه‌وارد اما با تجربه، چشم‌انداز پیش‌روی تیم می‌تواند امیدوارکننده باشد؛ به‌شرط آن‌که ثبات، حمایت و آرامش نسبی برای بازیکنان فراهم شود.

در جهانی که ورزش تنها رقابتی فنی نیست و بازتابی از واقعیت‌های سیاسی، اجتماعی و انسانی نیز است، درخشش تیم ملی ایران حتی در دل ناکامی‌ها نیز ستودنی است. شاید در جدول امتیازات هنوز جایگاه بالا نداشته باشیم، اما در نبردی انسانی و ملی، تیم ایران در خط مقدم ایستادگی و تلاش است. از سوی دیگر، نمی‌توان نادیده گرفت که روبرتو پیاتزا، سرمربی تازه‌وارد تیم ملی، به‌تدریج در حال کسب شناخت دقیق‌تری از ترکیب و توانایی‌های بازیکنان است. با توجه به اینکه تیم ایران پیش از آغاز لیگ ملت‌ها بازی‌های تدارکاتی کافی نداشت و پیاتزا نیز فرصت محدودی برای ارزیابی فنی نفرات در شرایط مسابقه‌ای داشت، طبیعی است که روند هماهنگی و انسجام تیمی نیاز به زمان بیشتری داشته باشد. امید می‌رود با گذشت زمان و افزایش شناخت متقابل میان بازیکنان و کادر فنی، تیم ملی بتواند چهره‌ای پخته‌تر و موفق‌تر از خود به نمایش بگذارد.