فکت‌ها علیه روایت قلعه‌نویی؛ جوان‌گرایی یا راه فرار؟

به گزارش میدان، تیم ملی فوتبال ایران در چارچوب رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2026 در دیداری که انتظار می‌رفت نتیجه‌ای مثبت در آن کسب کند، با نتیجه یک بر صفرمقابل قطر مغلوب شد. دیداری که نه فقط یک بازی ساده بلکه آزمونی جدی برای تیم ملی و سرمربی‌اش، امیر قلعه‌نویی بود. اما سوت پایان بازی، چیزی بیشتر از یک باخت را فاش کرد، شکافی عمیق میان آن‌چه گفته می‌شود و آن‌چه در زمین رخ می‌دهد.

در نشست خبری پس از بازی، امیر قلعه‌نویی با اشاره به این که «بازی دادن به جوان‌ها تاوان دارد» سعی کرد تصمیماتش در استفاده از بازیکنان کم‌تجربه را توجیه کند اما در واقعیت، در این دیدار بیشتر از اشتباهات دفاعی، آن هم توسط بازیکنان با تجربه ضربه خورد. با یک نگاه ساده به ترکیب تیم ملی مقابل قطر می‌شود به این نتیجه رسید که تیم همچنان بیشتر از بازیکنان باتجربه و مسن تشکیل شده است.

گل تیم حریف حاصل یک اشتباه دفاعی بود که به‌وسیله شجاع خلیل‌زاده، مدافع باتجربه تیم ملی ایران، به پاس گل تبدیل شد. این نتیجه باعث شد تا انتقادات زیادی از عملکرد تیم و به‌ویژه خط دفاعی صورت گیرد، جایی که اشتباهات فردی از جمله اخراج میلاد محمدی در کنار پاس گل خلیل‌زاده به حریف، هزینه سنگینی برای ایران به همراه داشته باشد.

در این جا تناقض میان صحبت‌های قلعه‌نویی‌ جلب توجه می‌کند. از یک سو به‌نظر می‌رسد که او تلاش دارد تا شکست را بر گردن جوان‌گرایی بیندازد اما در عمل، اشتباهات بزرگ از سوی بازیکنان مسن‌تر منجر به این شکست شده است. اگر اشتباه از دل میدان می‌آید، باید با آن روبه‌رو شد. نه آن را به گردن نسلی انداخت که حتی فرصت اشتباه نداشته است. جوان‌هایی که در این بازی حتی مسئول اشتباه نبودند، ناگهان به ابزاری برای توجیه شکست تبدیل شدند. این همان نقطه خطرناک است؛ وقتی زبان فوتبال، تبدیل به زبان سیاست می‌شود. جایی که روایت، مهم‌تر از اتفاق واقعی است.

شکست، بخشی از فوتبال است. اما تحریف شکست، مرگ صداقت در رختکن است. اگر قلعه‌نویی واقعاً می‌خواهد تیم ملی را وارد مرحله‌ای تازه کند، قبل از جوان‌گرایی، باید شجاعت رو‌به‌رو شدن با اشتباهات خودش و نفرات اصلی‌اش را داشته باشد. وگرنه تیم ملی، در ظاهر جوان می‌شود و در باطن، همان پیرمردی خواهد ماند که از ترس تغییر، پشت آینده پنهان شده است. زمین فوتبال، جایی برای تعارف نیست؛ نه برای بازیکن، نه برای سرمربی.