جوان‌گرایی ویترینی؛ تیم ملی همچنان درگیر نام‌های قدیمی

به گزارش میدان، امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی فوتبال ایران، طی ماه‌های اخیر بارها بر «جوان‌گرایی» در این تیم تأکید کرده است؛ کلیدواژه‌ای پرتکرار در مصاحبه‌ها و نشست‌های خبری‌اش اما آنچه در عمل دیده می‌شود، نه یک فرآیند نوسازی هدفمند، بلکه حضور محدود چند چهره جوان در لیستی است که همچنان ستون‌های اصلی‌اش را بازیکنان تکراری و سالخورده تشکیل می‌دهند.

در لیست اعلام‌شده برای اردوی خردادماه ۱۴۰۴، تنها چهار بازیکن زیر ۲۰ سال حضور دارند: یعقوب براجعه، محمد عسکری، پارسا جعفری و محمد خلیفه، البته محمد حسین صادقی نیز در ادامه با توجه به غیبت ترابی به این لیست اضافه شد. وینگر جوان هوادار برای اولین‌بار به اردو تیم ملی دعوت شد. دقیقا قبل از این دعوت این بازیکن جوان، مورد توجه باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس قرار گرفته بود و مدیران سرخابی‌ها در حال مذاکره با این بازیکن جوان بودند. قطعا دعوت شدن صادقی روی این مذاکرات و مبلغ قرارداد این بازیکن تاثیرگذار خواهد بود، اگرچه بعید به نظر می‌رسد که وینگر جوان تیم سقوط‌کرده هوادار در فهرست نهایی قلعه‌نویی حضور داشته باشد اما همین دعوت نیز تاثیر زیادی بر روی آینده او می‌گذارد.

در ظاهر، این حضوربازیکنان جوان می‌تواند نشانه‌ای از پوست‌اندازی باشد اما تجربه اردوهای گذشته نشان می‌دهد که این بازیکنان اغلب یا پیش از پایان اردو از لیست نهایی خط می‌خورند یا حتی در صورت ماندن نقشی در ترکیب اصلی ندارند.

در مقابل نام‌هایی همچون شجاع خلیل‌زاده، مرتضی پورعلی‌گنجی، مهدی ترابی و علی علیپور که سال‌هاست در تیم ملی حضور دارند و عملکردشان در ماه‌های اخیر نیز با نقدهایی جدی همراه بوده، همچنان بدون چالش جدی جایگاه خود را حفظ کرده‌اند. حضور آنها بیشتر به سابقه و نامشان بازمی‌گردد تا به عملکرد فعلی این بازیکنان. این مسئله پرسشی مهم پیش می‌کشد که آیا قلعه‌نویی حاضر است به بهای تغییر، ریسک کند؟ یا صرفاً به جوان‌گرایی به‌عنوان یک ابزار تبلیغاتی می‌نگرد؟

در فوتبال ملی دعوت از بازیکن جوان زمانی معنا دارد که فرصت واقعی برای حضور، تجربه و بروز توانایی به آن‌ها داده شود. صرف گنجاندن چند اسم در لیست اگر منجر به تغییر در زمین نشود نه تحول محسوب می‌شود و نه آینده‌نگری. بازیکن جوان نباید روی نیمکت پیر شود!

در نهایت اگر جوان‌گرایی واقعاً بخشی از فلسفه مربیگری قلعه‌نویی است، آنچه نیاز دارد جسارت در تصمیم‌گیری‌های فنی‌ست نه صرفاً تزئین لیست‌ها با نام‌هایی که هرگز وارد بازی نمی‌شوند. تیم ملی بیش از هر زمان دیگری به تصمیم‌های واقعی نیاز دارد نه تصویرسازی رسانه‌ای.