پوست‌اندازی به سبک پرسپولیس؛ حمله تا اطلاع ثانوی/ دفاع؟ شاید فصل بعد!

به گزارش میدان، پروژه بازسازی تیم فوتبال پرسپولیس رسماً استارت خورده. حرف از تغییرات بزرگ است، پوست‌اندازی، ورود چهره‌های جدید و رفتن قدیمی‌ها ادعاهایی هستند که مدام مطرح می‌شوند. اما در عمل، همه‌چیز انگار به یک شوخی دم دستی شبیه است؛ چون آن‌چه در واقعیت دیده می‌شود، تکرار همان چرخه آشنایی‌ست که چند سالی ‌است هواداران را خسته کرده؛ خرید مهاجم، توجه کامل به خط حمله و بی‌توجهی محض به دفاع.

انگار باشگاه همچنان هم درگیر توهم حمله است. هنوز هم فکر می‌کنند اگر 5 گل بزنید و 3 گل بخورید، برنده خواهید بود! مدیرانی که بارها و بارها با چوب بی‌تدبیری در نقل‌وانتقالات ضربه خوردند، حالا دوباره با همان تفکرات قدیمی و افکاری پوسیده در حال چیدن ترکیب فصل بعد هستند؛ بدون هیچ توجهی به مسئله‌ای که پرسپولیس را در فصل گذشته زمین‌گیر کرد یعنی خط دفاع.

شاید لازم باشد کسی به آن‌ها یادآوری کند که این تیم قهرمانی را باخت چون در لحظات حساس از عقب زمین ضربه خورد. خط دفاعی که در بازی‌های بزرگ از هم فروپاشید، بازیکنان اشتباهات فردی مرگبار داشتند و در دوئل‌ها اغلب بازنده بودند. اما هیچ‌کدام از این‌ها ظاهراً کافی نبوده که نگاه‌ها را از خط جلو به خط عقب بازگرداند.

حالا در همین بازار داغ نقل‌وانتقالات، باشگاه بدون معطلی سراغ مهاجم‌ها رفته. اسامی بزرگ دهن‌پرکن به عنوان گزینه‌های خط حمله مطرح می‌شوند و رسانه‌ها هم پر شده از خبرهای مذاکره با بازیکنان تهاجمی. همه‌جا صحبت از مهاجم است؛ مهاجم خارجی، مهاجم لیگ‌برتری، مهاجم جوان، مهاجم باتجربه و... اما وقتی پای خط دفاع وسط به میان می‌آید، سکوتی عجیب فضا را فرا می‌گیرد.

تنها نامی که برای دفاع به گوش می‌رسد، محمدمهدی زارع است؛ مدافع وسط تیم گل‌گهر. آن هم نه به‌عنوان انتقال قطعی، بلکه با این تیتر آشنا؛ پرسپولیس با زارع صحبت‌هایی داشته! انگار قرار است باشگاه برای ترمیم خط دفاعی‌اش با یک مدافع جوان صرفا صحبت کند و کار تمام شود. هیچ خبر قطعی و هیچ نشانه‌ای از اینکه واقعاً ترمیم دفاع دغدغه باشگاه باشد دیده نمی‌شود.

زارع بازیکن باانگیزه و آینده‌داری است اما پرسش اینجاست: آیا او قرار است یک‌تنه جور دفاعی را بکشد که میانگین سنی‌اش بالا رفته، تحرکش کم شده و فصل قبل در لحظات حساس شکست خورده؟ حتی اگر این انتقال انجام شود باز هم مشکل حل نمی‌شود. مشکل عمیق‌تر از خرید یک بازیکن است؛ مشکل، نگاهی‌ست که اساساً دفاع را مسئله نمی‌داند و فقط خط حمله را می‌بیند.

انگار باشگاه پرسپولیس یادش رفته که چند بازی کلیدی را چطور از دست داد. یادش رفته در نیم‌فصل دوم فصل گذشته چقدر گل‌های مفت و کودکانه خورد. یادشان رفته وقتی تیم جلو افتاد، نمی‌توانست از نتیجه‌اش محافظت کند. انگار یادشان رفته که گل زدن تا وقتی گل نخوری، ارزش دارد.

در حال حاضر، اکثر مهره‌های دفاعی پرسپولیس در حال عبور از دوران اوج‌شان هستند. بازیکنانی که سال‌ها با قدرت و تجربه تیم را جلو بردند، حالا با افزایش سن دیگر آن شادابی و طراوت را ندارند. بازسازی واقعی یعنی جایگزین‌سازی، یعنی میدان دادن به بازیکنان تازه‌نفس نه فقط وفاداری به اسم‌ها. به نظر می‌رسد این نکته هم در پرسپولیس معمولاً در اولویت قرار ندارد.

فوتبال امروز، فوتبال ساختار و تعادل است. قهرمانی فقط با حمله به دست نمی‌آید با دفاع درست هم حاصل می شود. تیمی که به‌راحتی گل می‌خورد، حتی اگر بهترین مهاجم‌ها را داشته باشد، باز هم هر هفته در لبه تیغ خواهد بود. پرسپولیس اگر می‌خواهد دوباره فاتح لیگ شود، باید با این حقیقت روبرو شود: قهرمانی را اول از همه، باید از عقب زمین شروع کرد.

وگرنه اگر باز هم فصل آینده از خط دفاع غافل شویم در پایان سال همان تیترهای آشنا دوباره روی سایت‌ها می‌روند: پرسپولیس قهرمانی را از دست داد، اشتباهات فردی مدافعان پرسپولیس کار دست‌شان داد، با این خط دفاع، قهرمانی فقط یک رویاست. واقعاً تا کی قرار است این چرخه معیوب ادامه داشته باشد؟