نساجی؛ زخمی که بر قلب قائمشهر نشست/ خستگی بر تن شهر خسته می ماند؟

به گزارش میدان، سال‌ها بود که نفس‌های قائمشهر با تپش‌های نساجی زنده بود؛ تیمی که برای مردمش فقط یک نام نبود، یک زندگی بود. اما امروز، همان تیم محبوب، به زخمی عمیق بر قلب یک شهر تبدیل شده؛ زخمی که هر هفته با شکست‌ها عمیق‌تر می‌شود و فریادی که در هیاهوی بی‌تدبیری‌ها خاموش مانده است.

نساجی، تیمی که روزگاری از دل غیرت مردم برخاسته بود، حالا به یکی از ناامیدکننده‌ترین فصل‌های تاریخ خود رسیده. با ثبت تنها ۳ برد از ۲۷ بازی، ۱۲ مساوی و ۱۲ شکست، تیمی که باید غرور یک استان را نمایندگی می‌کرد، حالا با ۲۱ امتیاز در رتبه پانزدهم جدول دست و پا می‌زند؛ جایی درست کنار سقوط.

تفاضل گل منفی ۱۰، تنها ۲۲ گل زده در طول فصل و آماری فاجعه‌بار در خط حمله و دفاع، نساجی را به تیمی بدل کرده که نه برای بردن می‌جنگد و نه حتی برای نباختن تلاش می‌کند.

 تیمی که در ۱۵ هفته اخیر تنها یک بار طعم برد را چشیده، دیگر چگونه می‌تواند دل یک شهر را گرم نگه دارد؟ مدیریت‌های بی‌برنامه، تغییرات بی‌حاصل روی نیمکت و بازیکنانی که انگار هیچ ارتباطی با پیراهن پرغرور نساجی ندارند، همگی دست به دست هم داده‌اند تا این فاجعه شکل بگیرد. از انتخاب مربیانی چون ساوو میلوشویچ که حتی فوتبال ایران را نمی‌شناخت تا بازگرداندن ساکت الهامی در اوج بحران، هیچ نشانی از برنامه و امید در این تصمیمات دیده نمی‌شود.

اما تلخ‌تر از همه، چهره‌های شکسته هوادارانی است که در سرمای شمال، در گرمای نفس‌گیر استادیوم شهید وطنی، باز هم ایستادند و فریاد زدند تا آخرش با نساجی، و نساجی، انگار حتی نفسی برای پاسخ دادن نداشت.