تیم امید، بلاتکلیف و بدون سرمربی/ ناامید از شکستن طلسم نیم قرنی

به گزارش میدان، تیم امید فوتبال ایران در شرایط حساسی قرار دارد که نیازمند توجه ویژه‌ای از سوی مسئولین ورزشی کشور است. طبق توافق بین کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال، مسئولیت تیم امید به فدراسیون فوتبال واگذار شده است.

 این انتقال مسئولیت در حالی صورت می‌گیرد که تیم امید به شدت به یک سرمربی کاربلد و با تجربه نیاز دارد. در حال حاضر، انتخاب سرمربی به عنوان یکی از مهم‌ترین اولویت‌ها مطرح شده، اما تا به امروز هیچ تصمیمی در این زمینه اتخاذ نشده است.

 ناکامی‌های گذشته

تیم امید ایران به مدت ۵۰ سال است که نتوانسته به المپیک راه پیدا کند. این طولانی‌ترین دوره ناکامی در تاریخ فوتبال کشور است و به وضوح نشان‌دهنده نیاز به تغییرات بنیادین در ساختار و برنامه‌ریزی تیم است.

همچنین، در بازی‌های آسیایی، تیم امید نتوانسته به جمع 4 تیم برتر برسد که این موضوع نگرانی‌های زیادی را به همراه داشته. برای مثال، در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، تیم امید در مرحله گروهی حذف شد و این ناکامی بار دیگر زنگ خطر را برای مسئولین به صدا درآورد.

 انتخاب سرمربی

مسئولین کمیته ملی المپیک تأکید کرده‌اند که انتخاب سریع سرمربی برای تیم امید ضروری است. مجتبی حسینی و سعید دقیقی به عنوان گزینه‌های اصلی برای سرمربیگری مطرح شده‌اند. اما به نظر می‌رسد که سعید دقیقی تمایل چندانی به پذیرش این مسئولیت ندارد و رسماً اعلام کرده که به مربیگری در لیگ برتر علاقه بیشتری دارد؛ و این موضوع می‌تواند منجر به تأخیر در برنامه‌ریزی‌ها و آماده‌سازی تیم شود.

یکی از موانع اصلی در انتخاب سرمربی و جذب کادر فنی، مشکلات مالی و قراردادهاست. مربیان لیگ برتری معمولاً انتظار حقوق بالایی دارند و این در حالی است که تیم ملی امید به دلیل محدودیت‌های مالی نمی‌تواند این توقعات را برآورده کند.

 این مسئله باعث شده که بسیاری از مربیان از همکاری با این تیم خودداری کنند و این موضوع به مشکلات موجود دامن زده است.

چالش کهنه با باشگاه‌ها

تیم امید همچنین با چالش عدم همکاری باشگاه‌ها مواجه است. به دلیل برگزاری نشدن بازی‌ها در زمان‌های فیفا دی، این تیم نمی‌تواند از بازیکنان اصلی خود بهره‌برداری کند.

این موضوع به شدت بر روی عملکرد تیم در مسابقات تأثیرگذار خواهد بود، زیرا زمان‌های اردوها در فیفا دی نیست و باشگاه‌ها راضی به همکاری نمی‌شوند.

مسئولین و هواداران فوتبال ایران به شدت نگران هستند که این ناکامی‌ها ادامه پیدا کند و نسل جدیدی از بازیکنان مستعد هم از حضور در المپیک محروم بمانند.

 این نگرانی‌ها می‌تواند بر روحیه بازیکنان و کادر فنی تأثیر منفی بگذارد و به نوعی بر روی عملکرد تیم در مسابقات آینده سایه بیفکند.