چرخه ادامه‌دار تحقیر تیم‌های ایرانی در آسیا!

به گزارش میدان؛ سرخابی‌های پایتخت که در آسیا کم افتخارآفرینی نکرده‌اند، چندین سال است که آسیا برایشان آرزو شده و نمی‌توانند مقابل هزینه‌های هنگفت و مدیریت درست دیگر تیم‌ها دوام بیاورند و آبروداری کنند!

پرسپولیس در این دوره از رقابت‌ها که با گاریدو پا به این مسابقات گذاشت، پس از کسب تساوی‌های متعدد و گاها واگذار کردن بازی به حریف نتوانست از مرحله گروهی عبور کند و تنها استقلال به عنوان نماینده ایران توانست با سلام و صلوات صعود کند.

استقلال، با عبور از مرحله گروهی، مقابل النصر عربستان قرار گرفت و پس از تساوی بدون گل در ورزشگاه آزادی، در عربستان شکست سنگین سه بر صفر را تجربه کرد.

این درحالی بود که هواداران تیم عربستانی در اواسط این دیدار به نشانه تحقیر استقلال ورزشگاه را ترک کردند و پیولی سرمربی این تیم با لحن کنایه‌آمیز در نشست خبری بعد از بازی گفت: می‌توانستیم استقلال را گلباران کنیم اما بازیکنانم انگیزه لازم را نداشتند!

هرچه که بود طبق معمول علت باخت آبی‌پوشان به نبود امکانات و مشکلات مالی حواله شد؛ اما کیست که نداند خصوصی‌سازی ۲ باشگاه در سال گذشته، بار سنگین مشکلات مالی را از روی دوش آنها برداشت، اما تغییرات مدیریتی و تصمیمات ناکارآمد در کادر اجرایی و فنی، سبب شد تا نتایج این ۲ تیم نه تنها در آسیا بلکه در داخل کشور نیز رضایت‌بخش نباشد.

مدیران این تیم‌ها نه تنها ذره‌ای بویی از مسئولیت نبرده‌اند، بلکه فقط به دنبال بالا بردن جایگاه مدیریتی خود هستند. در زمانی که این آقایان درگیر مجامع انتخاباتی بودند، سایر تیم‌ها مشغول مرور برنامه‌های تاکتیکی بودند. شاید زمان آن رسیده که کمی بهانه‌گیری‌ها را کمتر کنند و نگاهی به آیینه بیندازند.

بی شک تزریق سرمایه کلان به زیرساخت‌ها و همچنین جذب استعدادهای فوتبال دنیا کمک می‌کند اما نباید سهم تصمیمات مدیریتی را در این باشگاه‌ها نادیده گرفت. با وجود نداشتن محدودیت در مسائل مالی، مدیران نالایق این تیم‌ها ترجیح دادند بازیکنان بی‌کیفیت را با قیمت‌های غیرمنطقی به تیم بیاورند و جیب دلالان را پُر کنند.

تا زمانی که مشکلات عدیده این تیم‌ها برطرف نشوند، هزاران سال هم بگذرد، همان آش و همان کاسه خواهد بود و نابرابری تیم‌های ایرانی با تیم‌های عربی بیشتر از قبل به چشم خواهد آمد. نباید این را فراموش کرد که تحقیر استقلال و پرسپولیس آن هم در خانه حریف، چیزی نیست که دیگر تکرار نشود و تا زمانی که افراد نالایق در صندلی‌هایی بنشینند که جایشان نیست، ماجرا عوض نخواهد شد.