- صفحه اصلی
- فوتبال ایران
- کشتی و وزنهبرداری
- توپ و تور
- رزمی
- ورزش زنان
- سایر ورزشها
- ورزش جهان
- چند رسانه ای
به گزارش میدان، بدمینتون ایران در بحران عمیقی فرو رفته؛ بحرانی که نه تنها آینده این رشته ورزشی، بلکه اعتبار فدراسیون را هم به خطر انداخته است. مسابقات سریز بدمینتون که اخیراً در سمنان برگزار شد، به وضوح نشان داد که مشکلات مدیریتی و بیبرنامگی فدراسیون بدمینتون به نقطهای رسیده که حتی میزبان بودن ایران در این رقابتها نتواسته هیچ دستاوردی برای ورزشکاران کشور به ارمغان بیاورد. در شرایطی که رقبای خارجی به پیشرفتهای قابلتوجهی دست یافتهاند، تیم ایران به شدت عقب مانده و در سایه این ناکامیها قرار گرفته است.
در این مسابقات که با هزینههای گزاف و بودجههای سنگین برگزار شد، نه تنها هیچ افتخاری برای ایران به دست نیامد، بلکه وضعیت سختی برای ورزشکاران رقم زد. تیم ایران به دلیل عدم حضور مستمر در فضای رقابتی بینالمللی و کاهش اعزامها به مسابقات جهانی، دچار افت شدید عملکردی شده است. بازیکنانی که پیشتر در سطح جهانی رقابت میکردند، در این رقابتها نتواستند حتی نزدیک به سطح استانداردهای جهانی قرار بگیرند. آنچه بیش از هر چیزی بر ناکامیهای این مسابقات سایه افکنده، فقدان برنامهریزی و عدم حمایت از نسل جدید ورزشکاران است.
فدراسیون بدمینتون اسیر مدیریت سنتی و ناکارامدی شده که به هر قیمت می خواهد جایگاه خود را حفظ کند. مدیریتی که نه تنها در تمام این سال ها کمکی به رشد بدمینتون ایران نکرده بلکه با نداشتن برنامه هرروز این رشته را از ریل خود بیشتر خارج کرده است.
رئیس فدراسیون بدمینتون، که مدتهاست به نظر میرسد از مشکلات جدی مدیریت و برنامهریزی رنج میبرد، به جای تمرکز بر پرورش استعدادهای جدید و اعزام تیمهای متعدد به مسابقات خارجی، تنها به ارسال چند بازیکن محدود به رقابتهای بینالمللی اکتفا کرده است. نتیجه این تصمیمات، چیزی جز ناکامی و بازگشت دست خالی ورزشکاران نبوده. جالب اینجاست که هیچ گامی برای شناسایی و استعداد یابی ورزشکاران جدید در این رشته برداشته نمی شود به همین دلیل، همان بازیکنان سابق که به وضوح دچار افت شدید شدهاند، باز هم باید به میدان بروند.
این وضعیت به معنای واقعی کلمه فاجعه است! مسابقات سریز که قرار بود فرصتی برای ارتقای سطح بدمینتون ایران باشد، تنها به یک نمایش بینتیجه از بیبرنامگی فدراسیون تبدیل شد. فدراسیون بدمینتون به جای سرمایهگذاری در آموزش و پرورش نسل جدید، به صرف بودجههای کلان در مسابقاتی پرداخته که هیچگونه دستاوردی به همراه نداشتهاند. این در حالی است که فدراسیونهای کشورهای پیشرفته با برنامهریزی دقیق و حضور در رقابتهای بینالمللی مداوم، در صدر جدولهای جهانی قرار دارند.
این اتفاق بد به حدی بزرگ است که حتی میتوان گفت بدمینتون ایران به تاریکی فرو رفته و نیاز به یک انقلاب مدیریتی دارد.
آیا وقت آن نرسیده که مسئولین فدراسیونها به جای بهانه از بابت کمبود بودجه، پاسخگوی عملکرد ضعیف و عدم برنامه ریزی خود باشند؟