گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، لیورپول در شبی که هم خوش شانس بود و هم تا حدودی از تصمیمات داوری متضرر شد، دو امتیاز حساس را از دست داد تا فاصله‌اش با صدر جدول، به 3 امتیاز افزایش پیدا کند. این درحالی است که یورگن کلوپ در پایان بازی به شدت معترض بود و در ویدیوهای منتشر شده از لحظات پس از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، مشخص شده با قاضی میدان جر و بحث کوتاه مدتی داشته است. او خطاب به پل تیرنی گفت: "تو هرگز فوتبال بازی نکرده‌ای و بین همه داوران، من فقط با تو یکی مشکل دارم!"
پل تیرنی پیش از این هم سابقه قضاوت‌های یک طرفه علیه قرمزهای آنفیلد را در کارنامه دارد و یورگن کلوپ به حدی از تصمیمات او عصبانی بود که در کنفرانس خبری پس از دیدار نیز بیخیالِ این ماجرا نشد. کلوپ معتقد بود در صحنه‌ای که هری کین بر روی رابرتسون مرتکب خطا شد، تیرنی حتی به سراغ بازبینی ویدیویی نیز نرفت و این درحالی است که مشابه همین خطا، منجر به اخراج بازیکن لیورپول شد و آنها 10 نفره بازی را به پایان رساندند.
سوال اینجاست: "در این مدت زمانی که کمک داور ویدیویی اکثر تصمیمات داوران را تحت تاثیر قرار داده، چه تغییراتی در جذابیت فوتبال و برقرار شدن عدالت به وجود آمده است؟" راستش را بخواهید، هیچ! کمک داور ویدیویی نه تنها عدالت را در تصمیمات داوران جاری نکرده است، بلکه جذابیت گذشته فوتبال را نیز کاملاً از بین برده.
بدون شک زیباترین صحنه‌های فوتبال، از دل اشتباهات داوری به وجود آمده‌اند. اصلاً نیمی از جذابیت فوتبال، به مطلق نبودنِ تصمیمات داورانش است. فکرش را بکنید اگر داور دیدار آرژانتین مقابل انگلستان، حکم به مردود شدن گل دیگو آرماندو مارادونا می‌داد! آیا کلیسای "دست خدا" ساخته می‌شد؟ آیا فرقه مذهبی "ایگلسیا مارادونیانا" به تبعیت از مارادونا آیینشان را تبلیغ می‌کردند؟
بگذریم... بحث بر سر جنجالی بودن تصمیمات نیز بسیار است. کافی است فرآیند آفساید گیری در لیگ برتر انگلستان را با سایر لیگ‌ها مقایسه کنیم. اتحادیه فوتبال انگلستان واحد اندازه گیری جدیدی برای مسافت اختراع کرده است. واحدی بین میلی‌متر و سانتی‌متر که مبنای آفساید گیری است! چیزی شبیه به کشف عدد "باقر زاده" در فیلم سینمایی سن‌پترزبورگ بین اعداد 8 و 9!
دلخواه بودن تصمیمات علیرغم بازبینی ویدیویی نیز به جای خود. این مورد اصلاً جایی برای بحث باقی نمی‌گذارد. تنها کاربردش کشتنِ جذابیت شادی پس از گل بازیکنان و طولانی کردن پروسه تصمیم گیری است.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
