گویا هواداران فولاد از سرمربی فصل گذشته خود شکایت کرده‌اند و کار به مراجع قضایی کشیده شده است.
به گزارش میدان، جدای از مسابقات کشور‌های اسلامی در ترکیه، جهانی ۲۰۲۲ صربستان و بازی‌های آسیایی هانگژو، کشتی چندین مسابقه دیگر نیز دارد که با توجه به جوان بودن تیم‌های فعلی، امکان بازی کردن با مهره‌هایش را در رویداد‌های بین‌المللی رده‌های سنی مختلف نیز دارد.
در سال‌هایی که اتحادیه جهانی دوباره استارت مسابقات کشتی امید‌های جهان را زده است، این رده در ایران هیچ‌وقت به صورت کاملا دیده نشده و کار این تیم همراه تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان پیگیری شده است.
امسال نیز بنا بر همین است، درواقع سرمربیان رده‌های سنی باید در تعامل و ارتباط نزدیک با هم باشند تا باتوجه به اولویت مسابقه و وضعیت فنی و روحی نفرات، تقسیم بندی در مورد اعزام‌ها اتفاق بیافتد.
یکی از اوزان شلوغ کشتی فرنگی، سنگین وزن است. وزنی که امین میرزازاده با غلبه بر امیر قاسمی منجزی و علی‌اکبر یوسفی روانه المپیک ۲۰۲۰ توکیو شد و اگر قرعه سنگینش و هم گروهی با رضا کایالپ و لوپز کوبایی نبود، می‌توانست در اولین رویداد رسمی‌اش صاحب نشان المپیک شود.
او قرار بود به جهانی نروژ هم برود، اما باتوجه به مثبت شدن کرونایش، این علی‌اکبر یوسفی بود که به قهرمانی جهان رفت و طلای سنگین وزن را گرفت، مدالی که تاکنون در کارنامه کشتی فرنگی ایران نبود.
در کنار این دو کشتی‌گیر جوان، امیر قاسمی منجزی کهنه‌کار و منضبط هم حضور دارد که همیشه در کنار تیم ملی بوده و هیچگاه و در هیچ شرایطی به اردو‌ها پشت نکرده است. او قهرمان جام تختی است و و اکنون مسابقات قهرمانی آسیا را در پیش دارد.
دست محمد بنا در این وزن خیلی باز است، در عین حال نیز مسابقات زیادی در پیش است، اکبر یوسفی و امین میرزازاده هر دو امسال نیز شرایط حضور در رده سنی امید را هم دارند.
به نظر می‌رسد محمد بنا گزینه اولش را در این وزن به بازی‌های آسیایی بفرستد که یک طلای قطعی درکارنامه ایران قرار بگیرد. احتمالا یکی از این دو نفر، طی شهریور تا آبان ماه، دو مسابقه را سپری خواهد کرد و بعد از بازی‌های آسیایی و جهانی که با توجه به بضاعت سنگین‌وزن احتمالا دو کشتی‌گیر متفاوت به دو رویداد اعزام می‌شوند، یکی از آن‌ها امید‌های جهان را نیز در پیش خواهد داشت.
احتمال اینکه گزینه محمد بنا در مسابقات کشور‌های اسلامی، امیر قاسمی منجزی باشد هم زیاد است.
جام کافا بهانه‌ای شد تا دوباره برانکو را در قاب تصویر ببینیم؛ سرمربی که فوتبال ایران تا سال‌ها مدیون زحمات اوست.
